De majoor is niet meer.

Op 94 jarige leeftijd overleed zij in Amsterdam aan moeheid. God hebbe haar ziel.

De majoor, wat een geweldig wijf was dat. Gewapend met de strijdkreet van Het Leger Des Heils trok zij door alle buurten en wijken, door Sodom en Gomorra en dat deed zij.... zonder te oordelen. We herinnerren haar als een dijk van een vrouw met een missie en met humor.

Legendarisch is de uitzending van Villa Felderhof met de Majoor EN Herman Brood.

Zelden heb ik zo´n staaltje mooie televisie gezien.

De majoor, samen met Herman Brood, met zijn liter mandarijnenlikeur per dag in die mooie villa.

Herman die met de majoor gaat zwemmen. En haar rug inwrijft met zonnebrandcreme.

De majoor die ziet dat Herman steeds meer aangeschoten raakt.

De mooiste scene, de majoor die Herman in bad stopt , ach jongen, ik heb zoveel naakt gezien en ze zeept hem nog eens lekker in. En daarna leest ze Herman voor uit de bijbel...

En dan slaapt Herman in...

Tot de volgende dag wanneer de majoor schrijft in het adresboek van Felderhof; Herman is en blijft een klein kind.

Geweldige televisie, een geweldige chemie tussen de majoor en Herman.

Vanavond in de herhaling bij de NCRV om 21.00 uur.

De videorecorder loopt.

Assepoester.

psychologie van de koude grond

Humor, vrijheid, kennis, loyaliteit en liefde. Wat is dat. Het resultaat van mijn keuzes uit het normen en waardenspel uit Psychologie magazine van deze maand. Door middel van het scheuren en op volgorde van belangrijkheid leggen, bleef er een stapeltje normen en waarden over die mijn richting in het leven aangeeft. Whaha, een stukje psychologie van de koude grond.

Jaja lieve lezers,

We ,ik dus, wandelen nog steeds op de ingeslagen weg van spiritualiteit en zelfkennis. Immers als je wat wilt bereiken in het leven, is het wel handig als je je sterke en zwakke punten kent. Het stellen van doelen is echter niet raadzaam, zo lees ik. Wanneer je na tien jaar nog niet hebt bereikt wat je je als doel had gesteld, is teleurstelling je deel. Nee, nee, beter is het om te weten wat je nou echt belangrijk vindt in het leven en daar kom je achter met het normen en waardenspel. Uit zo´n zestig begrippen als solidariteit, humor, relativeringsvermogen, optimisme en onafhankelijkheid moet je er tien selecteren die jij echt belangrijk vindt. Hierna moet je nogmaals schiften totdat er vijf normen of waarden over blijven die jij echt, het aller/ allerbelangrijkste vindt in jouw leven.
En welnu. Het vergt wat geduld maar uiteindelijk weet ik volgens welke richtlijnen ik moet leven om gelukkig te worden. En wat blijkt, het klopt. Dat is logisch, want ik heb die vijf kaartjes zelluf geselecteerd. Een kind kan de was doen, hoor ik jullie al zeggen. Maar dat is niet zo.
Want kies je intimiteit of liefde, onafhankelijkheid of vrijheid, solidariteit of eerlijkheid, kennis of wijsheid. Jaja. Ken U zelve. Dan moet je jezelf antwoorden op een vraag als Houd je die gevonden portemonnee met daarin 300 euro zelf of breng je het naar de politie. Wat is het verschil tussen solidariteit en loyaliteit EN is eerlijkheid hetzelfde als openheid. Of kun je tegelijkertijd heel open zijn, maar ook zo sluw als een vos.
Ja dus, dat kan. En daarmee vallen de schellen ook gelijk van mijn ogen. Goh ik ben niet zo integer als ik zelf dacht. Die portemonnee houd ik lekker zelf. En dus komt integriteit ook niet voor bij de overgebleven kaartjes.
Wel vrijheid. Voor mij het allerhoogste goed. Vrijheid, Blijheid. Geen verantwoording afleggen aan niemand niet. Er is niemand die mij moet vertellen hoe ik moet leven of wat ik moet vinden. Dat bepaal ik ZELF.
Loyaal ben ik wel en vol liefde, vooral voor mijn partner, kinderen en dieren.
Kennis en humor zijn voor mij ook onontbeerlijk. Zonder humor valt de hobbel leven net zo slecht te verteren als voer door een trechter in de slokdarm.
En tot slot kennis. Zonder kennis van zaken, is het een slechte zaak om beslissingen te nemen.
Kortom, ik leef al volgens mijn belangrijkste normen en waarden en dus ben ik een TEVREDEN mens.

Tot slot, lieve lezers, de uitslag van de Schrijf een Brief aan jezelfwedstrijd.
De mooiste en liefste brief die ik heb mogen ontvangen, komt van Kaatje.
Zij krijgt dan ook de verrassing toegestuurd. Kaatje wil je ff je adres mailen.

Liefs,

Assepoester'

LEKKERRRrrrrrrr

Lekkerrrrrr,


Ja lieve lezers hier is Assepoester weer.
Ik ben een week ziek geweest van de REVIA-pillen. Dat zijn medicijnen die een verbinding met de alcohol-receptoren in de hersenen aangaan waardoor de behoefte aan alcohol minder wordt. Nou dat geldt dan niet voor mij. In de bijsluiter staat trouwens dat de werking van het middel nog onvoldoende wetenschappelijk is bewezen. Fijn, ik ben een proefkonijn.
Ik werd er zo moe, lusteloos, duizelig en onpasselijk (dat staat geheel los van de stukjes liever lui dan moe) van dat ik maar een tegengif voor deze REVIA kon bedenken, nl een flinke neut. In overleg met mijn verloofde heb ik dan ook de REVIA weer overboord gegooid en nu voel ik mij net zo als de buurvrouw uit het reclame-spotje van "koffieleutjes". Dag buurvrouw, gaat ie lekker, ja het gaat lekker, oh lekker dat het zo lekker gaat, en dan nu een lekker bakkie koffie, ja lekker, zeker das lekker.
Zo ongeveer. Ik heb net lekker een nieuw boek van Francine Oomen aangeschaft en daarnaast heb ik nog een bezoekje gebracht aan de Kringloopwinkel waar ik 13 literaire schrijfsels koop voor de prijs van 1 Francine Oomen. En dat vind ik dan weer lekker. Want zo heb ik al mijn hele bestand van Wolkers en Maarten 't Hart, Gerard Reve, Mulisch en nog veel meer kanjers uit de Nederlandse literatuur vergaard.
We moeten dan alleen uitkijken voor de papiervisjes, lees ik in de krant. Ja ik ken die glibberaaltjes met voelsprieten. Ze werden met een algehele verdelgingsactie in het gemeentehuis van Leidschendam voor 500.000 guldens bestreden.
Zelf had ik die visjes ook mee gekregen. Gratis en voor niets als verslaggever van de Leidschendamse politiek voor de Haagsche Courant. Ik moest immers al die vergaderingen van die politieke ijdeltuiten uit de gemeenteraad bijwonen voor 7 keer minder het bedrag dat de raadsleden toen kregen. Maar ik moest wel hetzelfde weten en dezelfde dikke dossiers doornemen. En constateren dat ik het meestal beter begreep dan de meeste raadsleden.
Maar goed, ik dwaal af, sinds mijn verhuizingen na mijn ontslag bij de krant ben ik die rare visjes ook kwijt. Sie sind verschwunden. Net als al mijn zogenaamde goede vrienden.
Dat zei Ed Nijpels gisteravond bij "Wat Heet" ook. Toen hij zetels won voor de VVD had hij veel vrienden, vier jaar later, toen hij die meeste zetels weer verloor, bleven er weinig vrienden over. Helaas werd Ed Nijpels veelvuldig afgekapt door Tom Egberts en moet ik daarbij wederom constateren dat de VARA helemaal voldoet aan het verwijt dat de VARA, NOS en NPS de linkse hoek bevoordelen. Ik ga dat incident met de columnist van het zondagmiddagprogramma Buitenhof niet uitleggen. Ik ga er van uit dat de lezers van deze blog dat weten.
Ik sluit mij aan bij mijn goede vriend Tappie als hij stelt dat Parnassia naast Google de grootste zoekmachine van Nederland is. The inner circle houdt immers goed bij wie er terug is gevallen (denk aan het slagersvroutje, Kaatje). Kortom wie wordt vermist? En dat zijn er nogal wat.
Nou zullen sommigen zeggen waar houden jullie je mee bezig? Wat kan jou het schelen waar Martin, Gerda, Vince, Hans, Rauke, Marco uithangen. Die mensen hebben waarschijnlijk geen verslavingsprobleem en hebben nog nooit een tijdelijk verblijf op een alcoholdetox gehad.
Het is de grootste angst van een alcoholverslaafde om nuchter door het leven te gaan en daarbij hoort tegelijkertijd de angst voor een ''terugval''. Want dat betekent terug naar af. Ga niet langs start etcetera.....Daarbij hoort ook de angstige vraag: "Leeft die nog?'' Als je dan hoort dat ook Martin is overleden -God hebbe zijn ziel- , dan slaat de schrik je echt om het hart en ben je ervan overtuigd dat jij de volgende zal zijn. En dan herinner je je ook meteen alles weer van die periode met die personen. Zo gaat dat.
Aangezien mijn site door de staf van zowel Parnassia Zoetermeer als Monster wordt gelezen, zou ik zeggen: vermisten schroom niet, meld je aan op deze blog, zodat we de rest kunnen laten weten, hoe het met je gaat. Dit kun je als een hint lezen aan de begeleiding om mijn blog door te geven aan mede-lotgenoten
Maar nu terug naar mij en het lekkerrrrgevoel. Het gaat nog niet lekker met mijn boek.
Ik moedig jullie van harte aan om met tips en suggesties te komen om mijn writers block in deze op te heffen. En nu ga ik lekker lezen.

Liefs,

Assepoester

oelalalalala, zij-hij is van mij

Lieve lezers,

Tsjesus de inspiratie is weer terug. Dat komt door afgelopen zondag. Mijn huis vibreert verliefde aura´s en het resoneert, dwz het slaat terug op mij. Mijn leven bruist door mijn kinderen en dan vooral door mijn oudste en de reacties daarop van mijn jongste en de rest, dwz Reneetje en ik.
Zondag is mama´s dag. En Bjorns dag. Kayl heeft zo haar eigen agenda. Ze werkt als aardbeienmeisje op zaterdag bij EETIDEE en verkoopt rode zoete liefdesvruchten met haar bijna altijd stralende lach. Tja die heeft ze van haar moeder. Natuurlijk, ze is weleens chagrijnig, maar dan altijd voor twaalf uur sóchtends, aangezien ze een avondmens is en dat ochtendhumeur weer van haar vader heeft.
Maar goed, terug naar de zondag, Mama´s en Bjorns dag. Iedere zondag pikken Reneetje en ik hem op. En nu wil Kayl ook mee. Want... Paul komt. En ze wil Paul laten zien.
Een druk heen en weer gemsn volgt over het tijdstip, plus op zondag het bellen. Hoe laat. Ja, zo laat! Oke, op naar Vlietland, zwemmen, sporten en zonnebaden. Afgeladen met handdoeken en lekkers halen we de kids op en strijken neer op een vrijwel leeg weiland met meer en strand voor ons. Een duikje, een balletje gooien en na ruim twee uur zijn we het zat.
Op naar huis voor een spelletje moderne monopolie. En dan volgt er een ware soap. GTST, zonder ST.
Kayl is de bank. Jaja, tussen het lebberen door, verkoopt ze nog een straat aan Bjorn, Assepoes, en zichzelf. De arme Paul komt of op Algemeen Fonds, of op de Kanskaarten of belandt in de politiecel. Hij heeft na 2 uur nog geen ene straat, maar dat interesseert hem niks. Hij denkt, ze is ze is van mij en plukt er op los. Kayl moet verkopen maar heeft dat helemaal niet door. Zij denkt, hij is hij is van mij en lebbert gezellig door. Bjorn en ik kijken elkaar aan. Huh.
Ik benoem Bjorn tot bank en dan is de chaos compleet. Wie is er eigenlijk, vraagt iedereen aan elkaar als Kayl en Paul even op adem komen. Altijd degene die het vraagt.
Ja, dank je wel dat is dan 240.000 euro want je staat op mijn Gelredome. Ohhh, zo weinig maar.
Lebber, lebber,
Bjorn houdt zijn eigen creditcard in de gaten en speelt af en toe een beetje vals. Hij blijft gooien met de dobbelstenen en gooit, echt waar, drie keer achter elkaar dubbel. En dan mag je steeds weer, totdat je geen dubbel meer gooit. Ik ben Bjorns adviseur. Alles kopen waar je op komt. En dan ruilen en appartementen zetten.
Hmmm, tussen het zoenen door heeft Kayl toch ook heel wat gekocht en wanneer we ermee ophouden, met monopolie kun je uren en uren door blijven gaan, heeft Bjorn theoretisch de meeste kans om te winnen.
Ik zeg tegen Paul, gelukkig in het spel, ongelukkig in de liefde. Ja he, zegt hij en hij geeft nog zo´n heerlijk teder kusje op het mondje van zijn meisje.
In en in gelukkig gaan ze weer weg. Ze verkiezen Tsjerks Pizza´s boven Rene´s spaghetti.
Dat maakt mij niet uit. Ik word er zo blij van, van dat prille geluk.
sÁvonds verzucht ik tegen Rene, waren wij ook zo aan het lebberen. Ja, weet je nog, dat Bjorn steeds onder tafel lag, zegt Rene. Ja dat weet ik nog.
Heerlijk he verliefd zijn. Nou zeg dat wel, zegt Reneetje en hij bijt in mijn oor.
Na ruim 2 en een half jaar hou ik nog steeds iedere dag meer van je. Je bent de mijne voor altijd. Je bent en blijft van mij, oelalalalalala.
Eensgelijks.
Ik hoop dat deze twee jongeren elkaar nog heel lang heel lief vinden.

Liefs,

Assepoester

nog meer liever lui dan moe

Lieve lezers,

En daarom ben ik dus onder andere ontzettend MSNmoe, danwel computermoe en nu ook nog voorjaarsmoe. Voor het eerst sinds weken schrijf ik weer een stukje. Goed het was een beetje lang, maar ik had dan ook wat opgespaard zodat ik ook daadwerkelijk iets te vertellen had en VERVOLGENS stromen er lullige typisch Nederlandse polderwijsheden mijn site op. Als wrakhout op het strand. Ik zeg polderwijsheden omdat Angelo deels onwaarheden verspreidt.
Ja Angelo, nu wordt je naam genoemd, althans je internetnaam. De lezers mogen van mij nu ook weten dat je Ronald Henri Engel heet en van je gouden oprotpremie van de gemeente Leidschendam mij inderdaad mee naar Rammstein hebt genomen. Sterker nog mijn eerste kennismaking met Rammstein was ook via en met jou. En inderdaad voor mijn verjaardag kreeg ik een gave stedentrip naar Praag waar we The Rolling Stones op mijn verjaardag en op die van Mick Jagger in de mooiste hoofdstad van Europa hebben gezien. En ondanks het beperkte drankbeleid heb ik toch genoten, waarvoor dank.
Maar wat Cuba betreft laat je geheugen je in de steek. Die reis heb ik zelf betaald, van het belastinggeld dat ik onterecht had ontvangen, 7000 guldens, en die ik nu nog afbetaal.
Ik moet aan de BD nog 2800 euro dokken want van een bijstandsuitkering is het slecht afbetalen. Ik vraag mij alleen af wat de meerwaarde ervan is dat er op mijn blog wordt vermeld dat ik ergens ben geweest op andermans kosten. Het lijkt mij vrij normaal dat binnen een relatie diegene die het meeste geld heeft ook het leeuwendeel betaalt en dat niet tot in den treure oplepelt, als oude koeien uit een sloot. En... daar verder niet iets voor terug verwacht. Want wie geeft om te krijgen, begaat een denkfout. Geven doe je uit vrije wil. En daarmee laat ik het voor wat het is. Maar ik word er wel ontzettend moe van. Maar goed, ook Cuba was leuk. Ik heb er aardig wat t/shirts van mijn onterecht uitgekeerde belastingteruggave gekocht en wanneer ik deze schuld heb afbetaald liggen ze waarschijnlijk als stuk gedragen lappen in de kooi van Till en Kruspe. Gek dat ik nu opeens de associatie breezersletje krijg.
Het is treurig maar waar dat deze meisjes bestaan. Een blowjob voor een paar breezers. Deze ontwikkelingen in onze maatschappij baren mij ernstig zorgen. Daarnaast, indrinken voor een feestje, bingedrinking genaamd, het komt veel vaker voor dan wij denken. Afgelopen weekeinde nog dronk een 12 jarige jongen zich dood, nadat hij binnen een uur een liter sterke drank naar binnen had gewerkt. Dood, twaalf jaar. Het is niet voor te stellen, hoe de ouders van deze jongen zich voelen, behalve dat hun leven nooit meer leuk zal zijn. Kinderen die in de klas nog onder invloed zijn. VWO getest en binnen het jaar afgezakt naar VMBO. Los van de directe schade zoals blackouts en schooluitval, ernstige hersenschade. Nog meer drinken omdat er geen toekomstperspectief meer is. Met als gevolg.. Korsakov als ze 30 zijn.
Het heeft totaal geen zin om leeftijdsgrenzen voor het kopen van alcohol in te voeren.
Ik weet het zelf uit eigen ervaring. Weliswaar als oudere jongere, want tot mijn 23/ste dronk ik bijna nooit wat. Pas daarna ging het mis.. Als je het zelf niet kunt halen, doet een ander dat wel voor je. Voorlichting en een confrontatie met de harde werkelijkheid. Wat voor mogelijke oplossingen zijn er wel om de jeugd tot inzicht te laten komen. Dat blowjobs voor een breezer, de eigenwaarde nog meer verlaagt. Dat de schuldsanering er aan te pas moet komen. Dat er alcoholdetoxen komen voor jongeren onder de 18, 16, 14.... Dat dronken jongeren in het park liggen als volleerde zwervers.
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. IK zou willen voor deze jongeren dat het waar was.

Liefs,

Assepoester

liever lui dan moe

Lieve lezers,

Nee, ik zit niet weer in Monster of Zoetermeer. Ik zeg het maar even omdat jullie je vast al weken afvragen waar mijn spitsvondige, humoristische en hilarische kijk op het leven blijft middels nieuwe columns op deze site. Want, al wekenlang heb ik niets gepubliceerd. Helemaal niets, niente, nacco, niks. Dat heeft verschillende oorzaken, zoals alle gebeurtenissen in het leven oorzaken en gevolgen hebben. En dat terwijl ik toch door een buitengewoon interessante periode van mijn leven ga. Ik drink bijvoorbeeld niet meer, maar vul mijn tijd met spirituele zaken zoals chinese geneeswijzen, boedhisme, hathayoga, acupressuur. Daarnaast ben ik een cursus startende ondernemer begonnen en laat ik Till en Kruspe veel uit. Dan hop ik nog tussen Noordwijk en Leidschendam heen en weer. Jaja, de randstadrail rijdt al in DenHaag, nu nog tussen Leidschendam en Zoetermeer. En via de randstadrail kom ik dan tot de kern van de leegte op mijn site.
Ik kan namelijk moeilijk mijn nieuwe toetsenbord de schuld geven. De oude die vol met brandgaten zat en waarvan toetsen begonnen te weigeren vanwege de hoeveelheden gemorste vruchtenwijn, heb ik vervangen door een prachtig vormgegeven zwart, metallic science fiction geval, maar deze CONFIGUREERT niet goed, waardoor de leestekens op het toetsenbord niet overeenkomen met wat er op het scherm verschijnt. Vandaar deze tekst met alleen punten en komma´s want die doen het wel.
Nee, ik ben gewoon moe. MSNmoe, computermoe, televisiemoe, Nederlandmoe.
Kortom tot vanavond had ik gewoon geen zin om achter de compu te kruipen en iets te schrijven, danwel te MSNnen. Het enige wat ik gedaan heb achter de compu, is mijn saldo checken. Diep in de min. Maar vanmorgen zag ik Cuba weer dichterbij komen. Dank u wel heren en dames van de soos voor het vakantiegeld! Maar dat is niet de reden voor mijn inspiratie vanavond. Cuba wil ik binnen treden in januari, dus voorlopig zit ik nog minstens een half jaar in Nederland. Gelukkig voel ik mij thuis in het Leidschendamse en nog meer in het Noordwijkse. En is Nederland een prachtig land om met de motor door de prachtige polders en water te toeren, met zicht op buizerds en havikken en de geur van vers gemaaid gras in je neusgaten.
Maar dan houdt het qua plezier toch echt wel op. Ik word zo moe van die christelijke kneuterigheid van ons kabinet, het lullige niveau van de Nederlandse televisie en de bekrompenheid van de gemiddelde Nederlander, het morele verval, het egocentrisme.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Nederland is zo saai en klein burgerlijk. Maar, en daar is ons of liever gezegd, mijn lichtpuntje, het kan NOG erger. Hoewel de Nederlandse samenleving steeds meer gaat lijken op de Amerikaanse, leven we gelukkig niet in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Een land waarin het nieuws van de dag het wel en vooral het WEE is van die rijke, tot het bot verwende, domme, leeghoofdige en vooral daardoor heel erg onaantrekkelijke Paris Hilton. Gezegend met zo´n typerende Amerikaanse plastik rotkop, die ik het liefst nog een trap na zou geven als ze ligt te janken in haar celletje. Als ik haar bewaarder was. En hoe zielig is dat stomme wijf Daphne Bunskoek bij RTLboulevard die elke dag weer zegt hoe zielig ze het vindt dat de media die arme Paris zo lastig vallen. Ja, omdat ze het zo zielig vindt, zit ze ook bij de prive op de tv. VRAAGTEKEN. En omdat Paris zo graag veel aandacht wil, krijgt ze deze ook. Simpelweg, vraag en aanbod. Dus weg met Daphne en Paris. A.S.A.P!!!!!!!! Waar domheid regeert, wordt er ook aan verdiend. Over verval van moraal gesproken. Het enige goede van de zaak Paris Hilton is dat je kunt zeggen dat de laatste rechter, de beslissing van een andere juridische hoogwaardigheidsbekleder heeft teruggedraaid. Geen enkelbandje, maar gewoon de cel in. Om te bewijzen dat Amerika geen vorm van klassejustitie meer hanteert. Jaja. Hier geldt dan een draadje per dag is een hemdsmouw in een jaar.
En dan Rita Verdonk. Wat is het toch een heerlijk in en in ambitieus persoon dat zaagt aan wankele stoelpoten. Rutte is niet rechts, zoals Bolkestein. Nee dat is hij ook niet. Mark Rutte woont nog bij zijn moeder. Hij is de zoon van Carla van Putten. En heet in het echt Frank van Putten. Wie dit niet begrijpt, moet in het Van Kooten en De Bie archief kijken.
Rene en ik gaan de eerst komende vrije dag naar het Mediapark in Hilversum om daar het museum van Van Kooten en De Bie te bekijken. Een voorproefje was te zien bij De Zomer Draait door, met MarcMarie Huijbrechts en Matthijs van Nieuwkerk. Een voorbeeld van hoe GOEDE actuele, praat televisieprogramma´s wel in elkaar horen te zitten!!! Vooral Marc Marie is een aanwinst.
Tsja Matthijs is een beetje teveel in beeld geweest. Hij verveelt. Zoveel, dat de uitgave van de makers van LINDA niet uitverkocht is en voor de helft van de prijs bijgeleverd wordt bij de laatste LINDA.
En Matthijs doet teveel aan Jeroen Pauw denken, van wie ik eigenlijk alleen nog maar bijhoudt wie hij nu weer heeft afgewerkt. Na Loretta Schrijver, volgde Manuela Kemp, daarna Daphne van Bunskoek, Irene van der Laar en nog wat van die domme meisjes. En daaraan zie je al dat hij kennelijk steeds slechter in de markt bij de vrouwtjes ligt.
Kortom beide heren zijn overschat en hun haar zit verschrikkelijk.
Iedere partner die Jeroen na Loretta heeft gehad, had steeds minder hersencellen.
Dat zegt genoeg.
Ik zet mijn kaarten op Louis Hamilton dit jaar. Debutant in de formule 1, knap, intelligent en een ware racekampioen. De muziekaanwinst van het jaar is Tokiohotel en favoriete acteur is Johnny Depp. In Pirates of the Carribean 3 kun je voor een schappelijke prijs nog genieten van Keirth Richards als vader van Jack Sparrow. Waarom zou je anders naar The Stones gaan, als het niet voor Keith Richards is. Vraagteken.
Aan Mick Jagger heb ik nooit wat gevonden, de muziek vond ik altijd goed.
Ik heb The Stones twee keer gezien, waarvan een keer met Tsjerk. Vierhonderd pieken lichter in de guldenstijd, terwijl we geen cent te makken hadden. Met de trein naar Nijmegen. Vier uur s´nachts thuis, terwijl Tsjerk om 9 uur moest afstuderen en sindsdien carriere als gezinsvoogd heeft gemaakt. En was het GOED. Ja, het was goed. Maar wat een onderneming om er te komen en om er te vertrekken met de NS. Toen zeiden we tegen elkaar DAT NOOIT WEER:
Later gratis op mijn verjaardag in Praag. Buiten de hekken. Geen kaartjes, maar dat hadden vele armen in Praag ook niet. Maar het wel kunnen zien en uit je dak gaan.
Op het moment dat de lichten aan gingen op het podium met Start me up, knalde de hemel uit elkaar met donder en bliksem en bakken vol regen, bij een temperatuur van circa 30 graden.
Fantastisch. Grandioos. Een cadeautje van de hemel. Magie.
Het enige minpuntje was dat diegene met wie ik daar was, ging zeuren over het bier. Een concert nuchter meemaken. Nee, dat nooit. Ik heb het gedaan met twee halve liters. OP MIJN VERJAARDAG.
Terwijl er naast ons een dwaze journalist stond met een anderhalve literfles becherovka jus.
Ik mocht nog een paar slokken.
Hetzelfde drankbeleid bij Rammstein. Het dak knalde eraf, maar ik mocht bijna geen bier halen.
Om een beeld te geven. Tijdens een Rammsteinconcert gieren de zenuwen door je keel, tenminste als je een echte fan bent, daar hoort een flinke neut bij, anders zak je door je trillende knieen heen. Ik tenminste wel.
Volgend jaar komt Rammstein weer und dann gehen wir loss. EEN keer los gaan, dat veroorloof ik mij dan ook. Als beloning voor goed gedrag. En wie weet.... ben ik al zover gewend aan het niet drinken dat ik zelfs geen last meer heb van abstinentie. Deze term staat voor de associaties met drank die je tijdens het drinken hebt opgebouwd. In dit geval, bij een goed concert hoort een neut. Maar goed eerst komt Cuba nog. Ik heb nog een half jaar om mijn Russisch op te halen. Russky jezik njet troednie. fonetisch dan he......

Liefs,

Assepoester