Prijs de dag niet voor het avond is

´´Prijs de dag niet voor het avond is.´´
Dat betekent juich niet te vroeg. Van alle kanten krijg ik heden ten dage spreekwoorden en gezegdes en uitdrukkingen aangeboden; via de email, via de telefoon, via een persoonlijk gesprek (ja, dat bestaat ook nog en is leuker en gezelliger dan de hele dag naar een beeldscherm koekeloeren!!!) maar niet via de weblog. Kom op nou! Hebben jullie angst om gepubliceerd te staan op een weblog? Nu staat er bij elk stukje dat ik schrijf o comments, terwijl de hele vrienden- en kennissenkring de weblog aan zijn favorieten heeft toegevoegd. Maar het oogt alsof ik geen lezerspubliek heb! Nou ja, dat is lang zo erg niet als ik het nu doe overkomen, wat erger is dat ik steeds post krijg van mensen van wie ik eigenlijk geen post wil hebben: bezorgd door mijn altijd vrolijke postbode. Ik had vandaag een hele gezellige dag, tot op het moment dat ik mijn sleuteltje van mijn postbus omdraai. Jahoor: daar grijnst weer een krakkemigge met de hand geschreven brief uit de bajes naar mij. Mijn dag gelijk aan diggelen want wat moet ik met de zoveelste brief uit de bajes; deze keer uit Scheveningen. Ja Assepoester leg jij maar eens uit hoe jij aan contacten met criminelen komt? Ik wind er geen doekjes om, ik verhul hierover niets, want taboes zijn er al genoeg. Zelf verkeer ik NIET in het criminele circuit, maar ik heb bij tijd en wijle een alcoholprobleem waarvoor ik in het recente verleden weer eens door die verschrikkelijke afkick heen moest. Allemaal goed, heel goed zelfs want ik wil nog lang niet dood.
Alleen je krijgt wel een groep lotgenoten er bij cadeau. We zijn niet rijk en beroemd, dus een prive-kliniek waar onze BN-ers weleens vertoeven is niet aan de orde.
Zo´n groep bestaat meestal uit heel geschikte mensen van allerlei verschillend pluimage, MAAR er zitten altijd wel een paar charmante heren tussen die zich mooier en beter voordoen dan ze zijn. Behulpzaam met het brengen naar huis enzovoort. En of ze het ruiken; ik weet het niet. Maar ze zitten altijd achter mij aan. Anders gezegd ze vragen aandacht van mij op een positieve of negatieve manier. Ze gaan geheel voorbij aan het feit dat ik zeg maar verloofd ben zonder ring
(mijn geliefde geeft liever een fret cadeau dan een stuk zilver).
Het contact blijft dus vriendschappelijk maar enigzins afstandelijk.
Het moment van weggaan komt steeds dichterbij. Thuis denk ik nog even terug maar dat is het dan ook wel.
Totdat deze charmante mannen iets op hun kerfstok blijken te hebben. Dan krijg ik post uit de Bajes en vanaf dat moment weet ik dat ik geidealiseerd word en er van mij verwacht wordt dat ik als moeder Theresa de bajesklanten wel even maatschappelijk, sociaal en liefst ook nog emotioneel bij zal staan. Dan kan ik er op wachten dat eenmaal buiten de poort hun gang direct naar mijn huis zal gaan. Ik heb deze ervaring al een keer gehad en sliepen er twee dakloze criminelen in mijn huis. Dat NOOIT meer.
Dus zit ik nu een beetje zak en as (whahaha, weer zo´n mooie). Wat moet ik hiermee. Ik WIL hier niks mee te maken hebben.
Ik kook ook van woede; de laatste brief van weer een andere bajesklant vraagt om een keiharde brief terug. Iemand neersteken en dan klagen over de cel? Amehoela, Toedeledokie! De knoet erover zodat hij het wel uit zijn hoofd laat om nog een keer een burenruzie te beslechten door met een mes te zwaaien. Wat maar weer eens bewijst dat wie wapens in huis heeft, ze ooit gebruik redelijk zoniet heel erg de waarheid is. Het is mijn eigen schuld had ik maar geen telefoonnummers en adressen met dit soort mensen moeten uitwisselen.
Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.
Ze mogen alles van mij weten, behalve mijn pincode, telefoonnummer en mijn woonadres.