Ohne dich -Rammstein

Voor mijn allerliefste Reneetje,

Ich werde in der Tannen gehen,
Dahin wo ich zu letzt gesehen
Doch der Abend wirft ein Tuch aufs Land
Und auf die Wegen hinterm Waldesland.
Und der Wald steht so schwartz und leer
Weh mir,o weh.
Und die Vogel singen nicht mehr

Ohne Dich kann ich nicht sein. Ohne Dich
Mit dir bin ich auch allein. Ohne Dich
Ohne dich zahl ich die Stunden. Ohne Dich
Mit dir Stehen die Sekonden. Ohne Dich.

Ach Reneetje, hoe leeg en zwart is het leven, zonder jou.
Ik probeer voorzichtig weer wat te doen.
Maar dat valt niet mee.
De laatste keer dat jij en ik nuchter en vol plezier op stap gingen, was uiteraard naar de Witte Raaf, naar de Reetjes, Edelherten, vossen, Buizerd en valken.
Ik kwam de foto´s net tegen. Vandaar Ohne Dich, hinter dem Waldesrand.
Net zoals een hele hoop kleding en spullen van je die ik in Kayleigh haar kamer had geparkeerd en de deur daarna nooit meer open had gedaan. Tot vandaag. Bij toeval.
Omdat ik er nog meer troep kwijt moest.
Wat zegt dat eigenlijk over hoe het hier gaat.
1. Kayleigh is hier niet meer geweest. Ze heeft het druk en ze heeft het moeilijk.
2. De poezen komen niet meer in de kinderkamer. Ik houd de deur 24 uur dicht.
3. Ik heb geen moed om je spullen op te ruimen. En wat ik wel wil tegen komen, nl het snoer van je printer, is zoek.
4. Zondag komt Bjorn voor het eerst na je dood en die kamer MOET opgeruimd, want het is ook zijn kamer.
5. Tilletje is volgens mij ziek. De fretjes lopen geruime tijd rond, maar Till geeft na 5 minuten de voorkeur aan zijn kooi. Ik probeer hem aan te sterken met tonijn. Maar het helpt niet echt. Ik heb de frettenexpert GJ nodig.
6. s´Nachts heb ik nachtmerries en ik krijg het beeld niet uit mijn hoofd van hoe ik je aantrof. Sterker nog ik val door al dat gepieker helemaal niet in slaap.
7. Je foto staat op mijn vensterbank, eigenlijk overal waar ik kom.
8. Volgens Lucien moet ik nu verder. Maar waarheen. En waarom.
9. Ik mis je lach, je humor. Zelfs de nacht voor de dag dat je doodging lag ik te huilen omdat ik voelde dat het niet lang meer ging duren en kwam je nog komisch uit de hoek en schoot ik toch in de lach, ondanks alles.
10. Op 11 oktober heb ik een afspraak met het management van Zoetermeer over Pauls disfunctioneren. Dat is zo ongeveer het laatste wat ik nog voor je kan doen.

Weet dat ik nog nooit van iemand, ja behalve Kayl en Bjorn, zoveel heb gehouden en ik had getekend voor ´Till death do us part´´. Is gebeurd, niet getekend. Maar zo bedoel ik dat natuurlijk niet. Samen oud worden, was mijn toekomst.

Liefs,

Astrid