Tiefe Brunnen muss man graben, Wenn man klares Wasser will. Rosenrot Rammstein

Lieve lezers,

Tiefe Brunnen muss man graben, Wenn man klares Wasser will. Een strofe uit de titelsong van het meesterlijke album Rosenrot van Rammstein. En dat wil zeggen dat je heel diep moet gaan om duidelijkheid, begrip te krijgen. Of een heldere kijk op het leven. Of dat je tot het diepste moet zakken, om eindelijk weer uit die ,lijkt wel, bodemloze put te komen en omhoog te klimmen. Een soort Sisyfusarbeid dus, je moet die steen omhoog krijgen, maar je dondert steeds weer naar beneden.

Anders gezegd, Ik ben een paar weken geleden totaal ingestort. Ik kan Rene´s dood gewoon niet verwerken. Dus mijn casemanagers , de engeltjes, hebben mij weer ondergebracht in die prachtige betonnen bunker Zoetermeer. Alleen staan daar geen rijen dagjesmensen om een bezoekje te brengen zoals bij de bunker in Osdorp.
En nog steeds volkomen ingestort, of eigenlijk nog depressiever, ben ik vandaag weer ontslagen uit de detox. De maatschappelijk werker Marco, das pas een kei, heeft mij wat adressen voor rouwverwerking mee gegeven. Net zoals mijn lieve schoonzus wat info hierover middels een lief kaartje stuurde. Vielen Danke. Deze mensen begrijpen tenminste dat de zinsnede Je moet verder echt totaal nergens opslaat. Want kan iemand mij vertellen waarmee je precies verder moet als je geliefde zich moedwillig doodzuipt en jou en je kinderen gewoon in de steek laat. En zeker niet al na twee luttele maanden. Zijn zij Rene dan zo snel vergeten. Nou ik niet. En de zin Je moet verder wil ik dan ook NOOIT meer horen totdat ik daar zelf zo over denk.

Nu ben ik weer in mijn eigen huis dat vreemd aanvoelt omdat het voor mijn gevoel een soort Mausoleum geworden is. Ik ga dan ook REne´s spullen opruimen. Weg met die printer, weg met tallozae foto´s op elk stukje muur dat ik tegenkom.
Ik houd een foto op een centrale plaats en de rest gaat in het fotoboek. En ik probeer mijn eigen huis en haard weer die van mijzelf te maken. Dat doet fucking shit veel pijn, maar het moet, want ik ga er zelf aan kapot.
Iedere avond voordat ik ga slapen, praat ik tegen Rene alsof hij mij vanuit de hemel bijstaat en om hem te laten weten dat ik altijd van hem zal houden.
Ook al weet Rene dat ik opnieuw verliefd aan het worden ben. En dat ik daar open voor sta. De jongen die ik heb ontmoet heet Frank, is lief, begripvol, mannelijk, intelligent en zeer serieus en even oud als ik. En verder wijt ik nog niet over hem uit. Omdat we samen wel zien welke kant het op gaat. Easy does it. Dus het moeten laat ik weg. Het mag, het kan.
Maar ik wil hem niet opzadelen met mijn verdrietige erfenis, hoewel hij er best urenlang naar wil luisteren. Het is nu Say goodbye to the world you thought you lived in and take a bow. Met dank aan Mika.

Over twee weken wordt Bjorn 11 en ook dat stemt mij treurig. Terwijl ik juist blij moet zijn. Mijn kleine baby wordt steeds groter en ik mis hem vreselijk.
Huil, huil, huil. En Kayl, gelukkig zien we elkaar tenminste weer op de MSN.
Huil, huil, huil, ook met Isabella. De hele week was ze er niet. Dus ik had gisteren in het geniep een kaart bij het Lange Land ziekenhuis gekocht , ik mocht immers het pand niet verlaten. En juist vandaag toen ik weg MOEST, zag ik haar en zat ze net mijn kaart te lezen. Mijn Bella Isa.
Uiteraard de groetjes aan Kaatje, GJ en Tappie van Isabel.
En voor Kaatje, Rogier was uitermate geinteresseerd. Alleen wist hij niet meer wie Kaatje en GJ waren. Mij vergeet hij nooit meer in ieder geval. En omdat ik natuurlijk chaos in mijn hoofd had kon ik Kaatjes emailadres maar voor de helft produceren dus ik heb hem mijn adres maar gegeven. En hij zei.... dat hij wat zou laten horen. Dus als ik wat hoor, speel ik de interesse in zijn beide exclienten wel door.
Nou dat was het wel weer voor vandaag. Hoop dat de dag van morgen beter begint en eindigt dan vandaag.

Liefs,

Assepoester