televisiepoes

Lieve lezers,

Na het lezen van mijn dochters blog, was ik zeer tros op haar. Ze probeert het moeten huilen en de gene erover toe te lichten. Knap geschreven. Mooi gedaan, Kayl.
Ik vrees dat ik het dezer dagen met meer human interest onderwerpen moet doen, want als ik al aan iets rottigs denk , ik mis Rene verschrikkelijk, dan vallen die waterlanders weer en is mijn kussen weer nat.
En opluchten ho maar. Het is net alsof er een steen in mijn maag zit. Ik probeer wel te eten ondanks dat zware gevoel, maar ik gooi het er gewoon allemaal weer uit.
Dus houd ik mij bezig met de Mindmagazine, echt een blad voor jou Kayl als beginnend psycholoog en daarnaast staat de tv aan, als behang.
Dat komt door mijn televisiepoes, Isis.
Isis kijkt de hele dag televisie. Eerst dacht ik dat ze ook al dementerend was, net als mijn vroegere boerderijpoes, maar ze kijkt naar dat beeldscherm. Ze ligt tien centimeter van mij en mijn tijdschrift af, prinsesheerlijk genesteld om vervolgens naar Big Cat Diary te kijkenMeestal kijk ik dan mee, maar soms heb ik geen zin in behang.
Isis blijft echter onverstoorbaar liggen en keert haar ogen niet af van het scherm.
Dus ik doe een testje, wat ik ook deed op de Korsakovafdeling waar ik geplaatst was omdat er geen plek was op de detox. Ik zette de tv gewoon op een andere zender of uit. En niemand reageerde. Geweldig.
Dus dat doe ik ook bij Isis. Ik zet hem op Flodder. Ja ze kijkt. Ik zet hem op zo´n dom spelletje. Ze kijkt.
Ik zet hem uit en Isis draait haar hoofd om en als blikken konden doden.....
Goed Iesje, hij gaat weer op Animalplanet. Jij je zin.
Ach een televisiepoes. Is weer eens wat anders.

Liefs,

Assepoester