Fidel het ga je goed daarboven

Lieve lezers,

Cubaminded als ik ben, zou ik nu de eerste vlucht boeken.
Maar Koos gaat voor!!!! Alicante dus.
Fidel is dood, geen nieuws meer.
Geen Raoul, en al helemaal geen Hugo Chavez, zijn beste vriend, de president van Venezuela.
ook al is hij nog niet dood, onze Fidel, het duurt dan nog even.
Het is in ieder geval het aanschaffen van twee woordenboeken Spaans nogmaals waard gebleken.

Buenos Tardes, Fidel

Assepoester.

Fidel.. We moeten naar Cuba

Buenos tARDES,

CASTRIO HOUDT ER MEE OP.
iK BOEK DE EERSTE REIS NAAR Cuba.


Liefs,

Assepoes

We gaan naar Alicante toe, ....., nee het is geen grapje.

Lieve lezers,

Een dezer dagen vlieg ik naar Alicante via Rotterdam Airport om vervolgens te eindigen aan de Costa.
Gedver, sorry Tappie maar de hamburgertenten en die dikbuikige Hollanders slaan we over. Dat is de ENIGE voorwaarde die ik stel om jouw gezelligste reisgenote ooit te zijn. Oooooo, wat blaken we ineens van het zelfvertrouwen.
Maar ja, jij bent net mijn tweelingbroer dus denken we daar hetzelfde over.
Jippie, op vakantie met mijn eigen Koos Koets. Nee., Koos, Nigel Kennedy heb ik niet, wel de Vier Jaargetijden, maar muziek mee?
Ik lees net in de VIva, ja je moet als mannenvrouw bij blijven, lees ik net dat ik geen GEEKgirl ben: ik doe niet aan Twister, Ipod, MP3-speler, Second Life en Viet Kong en ook ga ik geen tennis spelen per compu omdat Carl Noten Nederland in Beweging niet meer presenteert. Ja, Olga nog wel, maar ja, ik kijk ook niet naar vrouwenschaatsen, damestennis (m.u.v. de zusjes Williams) en de stomste sport die er na Curling bestaat vind ik HOCKYE, Waterpolo en cricket.
Ik houd trouwens helemaal niet van sport, zeker niet naar het KIJKEN. Sorry Koos!
Ik moet een uitzondering maken. Ik ben -los van mijn jeugd, toen mijn broers voetbalden - EEN KEER naar een voetbalwedstrijd geweest in Brazilie. Het favoriete team logeerde in het hotel waar mijn exex en ik verbleven en na een week hadden ze een soort eredivisiewedstrijd. Waanzinnig. Tijdens de wedstrijd zat de halve tribune mobiel te bellen. WAT? Ja, mobiel te bellen. Met landgenoten die op de tribune zaten bij de andere potentiele kampioen, in een ander stadion, in een andere stad. Dan klonk er ineens gejuich terwijl er op ONS veld niets gebeurde.
Nummer twee kreeg een tegengoal dus!!!
Als ik dan toch een sport moet kiezen, is het vollyebal of, paaltjesvoetbal of basketbal op Parnassia. En buiten Parnassia NATUURLIJK de Formule 1, de Grand Prix.
Ja Koos, dat wordt een Alonso scoren daar, hoewel ik eigenlijk voor Kiki Raikonen ben, maar ja, wie tijdelijk Spaans logeert, is natuurlijk fan van Alonso. Enne, vergeet mijn held van het herentennis niet: Rafael Nadal; mooie kop, vechtlust, beste tennisser op gravel en o zo gretig om Federer op gras te verslaan.
De twee woordenboeken Spaans die ik heb gekocht, komen zo nog van pas ook, want AnGel heb ik nog niet gezien. Bebe AnGel Stephan Barbier, mijn neefje.
Wat moet ik nou toch voor AnGel kopen. Van mijn ouders hoorde ik dat hij een Adidas-trainingspakje met Adidasschoenen heeft gekregen: van Marcels trouwste vrienden o.a Eugenio, zelf een Spanjaard.
Amarilis, de trotse moeder, vluchtelinge uit Equador en uiteindelijk met haar broer verhuisd naar Spanje, is door Marcel ''ontvoerd'' naar Nederland. Maar dat Amarylis (ja je schrijft het anders) ook een bloem is, wist ze niet.
Dus een pot met een Amarylis is al een goede optie, maar wat dan voor de BEBE?
Of de liefhebbende moeder? Of de trotse en KALE vader?
Of ze gaan trouwen? Ik weet het niet. Toen werd ik verzocht niet te komen vanwege mijn drankprobleem. Nu sta ik al zes weken en enkele dagen droog, dus ik hoop dat ik -als ze eventueel gaan trouwen- er nu wel bij mag zijn.
MJaar goed, eerst maar eens naar Alicante.

Buenos Noches Amigos,

Assepoester

waar een webblog al niet goed voor is

Lieve lezers,

De dag kon niet mooier beginnen. Ik heb hem terug gevonden. Mijn eigen Koos Koets met wie ik vier op een rij speelde op de metalen asbakken met de magneetjes van Dr Romeo Ashruf. Dankzij mijn weblog.
Mijn compu was door een Trojan zeer lang buiten dienst, telefoon stuk, mobiel stuk, gekregen nieuwe mobiel weer uit jaloezie in beslag genomen door mijn ex, dus contact met de buitenwereld, nul komma niks. Wel met de personen die ik dagelijks spreek, mijn kinderen en mijn moeder, maar niet met Gerard, zoals hij in het echt heet.
KPN gebeld voor een nummer in Rokkeveen, verkeerde nummer. Voetbalclubs te Zoetermeer gebeld, geven ze het verkeerde emailadres. Ja, zo bereik je dan ook diegene niet. Bovendien zat hij in Spanje voor de krant. Nu... en daar las hij toevallig mijn eerste blog op een ''nieuwe'' oude compu, maar een die wel werkt, ook al krijg ik nog steeds bizarre foutmeldingen. Dus top is het nog niet.
Top is wel, dat Gerard direct reageerde en zijn juiste email doorgaf.
Zo hebben we weer contact en daar ben ik hard aan toe. Ik ben hard toe aan raar doen en hard lachen en in die oude barrel van zijn exex naar de spottersplaats op Schiphol te gaan.
Tappie weet niet door wat een hel ik gegaan ben in de maanden december en januari (oudjaar vieren op het dak van de alcoholdetox, gezellig!) en dat mijn nieren (bijna) naar de kloten waren. Maar!
Maar!..... Ik sta nu 6 weken droog, voel mij elke dag beter, ik heb een einde gemaakt aan een voor mij destructieve relatie en ik voel mij weer vrij. Vrijheid is het hoogste goed. Ik heb Animal Farm en Big Brother is Watching you verwijderd, zullen we maar zeggen. En dan elke dag een conference van Youpie en onbekommerd lachen, de fret uitlaten en eindelijk geld uit kunnen geven aan zaken die ik hard nodig heb, want doordat ik altijd bij Rene zat, verbruikte ik niets en kreeg ik van Eneco een enorm bedrag terug. Dat visualiseren doe ik niet meer, ik heb het wel gedaan, maar het resultaat was nul. Na het lezen van The Secret en meer van dat soort ''hoe breng ik het positieve terug in mijn leven'', blijkt het gebakken lucht en kunnen deze boeken zo voor een 50 eurocent op 30 april door mijn kinderen worden verkocht. Kennelijk willen de mensen graag in iets geloven dat niet bestaat.
Wat wel bestaat is deze weblog en heb ik mijn maatje terug.

Liefs,

Assepoester

Ben jij ook zo bang......

......voor de tandarts?
Ik ken niemand die fluitend naar de tandarts gaat. Sterker nog er is volgens mij bijna geen mens die de afspraak steeds verzet. "Tja sorry, ik kan helaas niet; spoedvergadering, reorganisatie, geen oppas, geen geld voor een nieuwe strippenkaart. Over drie maanden dan maar?"
Maar ik heb echt last van een tandartsfobie. Ik doe echt alles om niet te gaan; sterker nog ik maak gewoon geen afspraak. De laatste vorige vorige keer was ik DAAR voor het laatst om een kies te laten trekken. De kies was rot en lag bij een een stralende lach niet in het zicht: DUS TREKKEN. Ik ben nl doodsbang voor de waterboor.
Ik krijg walgelijke slikneigingen en ben dan bang dat de tandarts in mijn tong boort ofzo. Dat komt omdat de tandarts van mijn moeder een keer in haar wang heeft geboord.
Ik viel flauw aan de telefoon toen mijn mams dat vertelde en sindsdien, ben ik alleen nog geweest om te laten trekken als de kiespijn al maanden had geduurd en paracetamol geen uitkomst meer bood.
Vorige week moest ik weer. Drie jaar na de vorige keer; ik had al minstens een jaar kiespijn, maar een hoge tandarts- en pijngrens. Mijn case-manager ging mee voor de morele steun. Nu heb ik twee heel goede tandartsen , Michael en Ineke. En nu kwam ik bij Ineke. Trillend gaf ik antwoord op de vraag hoe het met mijn kinderen ging. Ze lachte mij vriendelijk toe toen ik naar haar kinderen vroeg en daarna zei ze enthousiast dat ze eerst even een rontgenfoto ging maken. Wat een klote uitvinding.
Uit de foto's bleek een niet meer te redden gebit.
"Trek alles dan maar, ik neem wel een kunstgebit."
"Geen sprake van. We trekken eerst de kies die achterin zit, want je wilt geen wortelkanaalbehandeling he?" Oke, alleen die dan, daar heb ik ook de meeste kiespijn van. Na drie verdovingsprikken waarvan die in het gehemelte de vervelendste is, kon ze trekken. Nu ik heb de kies als trofee mee genomen. Het gat leek wel het zwarte gat waarin het melkwegstelsel wordt opgeslokt. Zodadelijk dus het schoonmaken en polijsten. Is ook vervelend, maar niet traumatisch. Maar daarna moet ik bijna elke dinsdag om de waterboor zijn werk te laten doen, want een voortand missen staat nogal armoedig en daar ben ik toch iets te trots voor.
En dan komen de kiezen aan de beurt. Boren, boren en nog eens boren, terwijl je machteloos in die stoel ligt met boven je hoofd altijd zo'n vreselijke Escher. Nou vind ik Escher geniaal, maar ik associeer die prenten met boren. Brrrrrrrrrr.
Gelukkig gaat Carla dan weer mee voor de morele steun, anders loop ik alsnog weg.

Assepoester

Nu heb ik twee blogs

Lieve lezers,

Dankbaar ben ik voor weer een fijne dag. Bijzonder detail 1: Ik ga weer keihard lachen want ik heb de complete box van Youp gekocht, 20 jaar cabaret.
Detail 2: Ik ga zo weer winnen met scrabble. Maar dat vermoedt Angelo nog niet, whaha. Zou duoblog mogen. Ik verzin nu ter plekke een nieuw nederlands woord. Maar Ronald keurt alleen goed wat in zijn VEROUDERDE woordenboek staat.
Detail 3:Ik ben waarschijnlijk een van de weinigen die in het bezit is van TWEE weblogs. Via Angelo en Kayleigh kon ik mijn oude blog Language and humor weer in.
Maar omdat het schrijven net zo'n noodzaak is als voor sommige mensen Sonja Bakkeren,
moet ik mijn gedachten op mijn compu zetten. Dus toen ik niet in L and H kwam, heb ik een nieuwe blog gemaakt, met de titel Humor and Language. Ja, ik blijf dicht bij mijn authentieke zelf.

Het spelen met taal, het schrijven van verhalen is nu eenmaal mijn grootste hobby en humor heeft niet alleen Youp, maar ik nog veel meer. Niet dat ik cabaretvoorstellingen kan doen, daarvoor heb ik geen talent. MAAR ik zie in de zotste dingen humor en ik lig onder tafel bij de grootste humoristen van deze tijd: Youp, Ali Osram, Mr Bean, Paul de Leeuw en Bert Visscher (Wat is het belangrijkste bij het bloemschikken; de helm!) Natuurlijk hebben andere mensen hun eigen favorieten of zelfs helemaal geen humor. Nou dat zijn die chagrijnen die altijd klagen, zeuren en zeiken en dat levert nog meer negatieve energie op en dus veranderen deze mensen in rimpelsauriers en zuurpruimen; alsof ze de hele dag een citroen op hun tong hebben liggen.
Omdat ik twee blogs heb, heb ik een tweedeling gemaakt in een taalsite en een humorsite. Jullie moeten ze natuurlijk allebei lezen, maar de blog language and humor zal een serieuzere inhoud hebben dan Humor and language.
Goh wat een slimme oplossing, al zeg ik het zelf.
En nu ga ik scrabbelen.

Liefs

Assepoester

EINDELIJK WEER EEN EIGEN BLOG

lieve lezers,

Na drie dagen kloten, sorry voor het woordgebruik, heb ik eindelijk een nieuwe blog kunnen maken. De belangrijkste belevenissen voor dit heugelijke moment, heb ik als gast op Just mail me, de blog van Angelo geschreven. Die worden morgen vanaf die site naar de mijne gekopieerd, zodat mijn trouwe lezers weer op de hoogte zijn.

Het gaat goed hier. Ik voel mij happy.

Liefs,

Assepoester.

Met dank aan Angelo.

IK BEN ER WEER

Lieve lezers,

Jullie zullen wel gedacht hebben? Leeft onze Assepoester nog wel? Wat is er aan de hand?

Ik schrijf deze blog bij Ronald, Angelo dus omdat met mijn computer niets meer mogelijk is. Ik word er gek van. Ik ben een week bezig geweest met resetten, virussen scannen, defragmenteren, stekkers eruit en er weer in: maar geen beweging in dat rot ding te krijgen.
Zelfs mijn geldzaken moet ik bij Angelo regelen. Maar het ergste van een niet functionerende compu is geen giechelende Kayleigh op de MSN en geen weblog kunnen bijhouden, iets wat ik normaliter met grote regelmaat doe. Een disfunctionerende compu dus. Maar dat is nog niet alles.

Bij mij thuis is het de hele maand december en de maand januari een rampenplan geweest. De wet van Murphy was volledig op mij en mijn huis van toepassing.
Het begon in december toen Angelo in Venezuela zat, maar daarover later.

Ik werd dood-en doodziek toen ik 2 weken geleden stopte met drinken. Ik wilde stoppen gewoon uit mijzelf. Geen vruchtenwijn meer maar melk. Ik was dat dagelijkse gevegeteer en gedrink in bed zo zat, dus ik dacht ik kap nu. Maar geen Librium in huis. Ik kreeg een delirium. Ik zag mensen in mijn slaapkamer die er niet waren want ik was compleet alleen thuis.Dr Romeo Ashruf heeft dat direct de volgende dag opgelost door Marjan van de verslavingskliniek te sturen met Librium op zak en een recept voor een aantal weken hoge dosissen Librium.

Ondertussen was ik bijna uitgedroogd door de vele diarree en het kotsen Vast voedsel kon ik niet meer verdragen.

Geen schone kleding meer, geen schoon beddengoed. Ik probeer een wasje te draaien: Wasmachine kapot. Gelukkig heb ik een schat van een Antilliaaanse buurvrouw die mijn was bij haar thuis heeft gewassen, de stofzuiger door mijn huis haalde en kippensoep voor mij maakte.

Toen ik weer beter was, heb ik haar als dank een authentieke bijbel en psalmenboek cadeau gegeven want ze is nogal in den Here. Vervolgens kwam er geen warm water meer uit de kraan en viel de stroom uit. Ook de TV vertoonde kuren. En toen ging mijn vaste telefoon kapot. De oude mobi van Rene kon ik niet meer gebruiken want het abonnement is opgezegd na zijn dood.
Niemand kon mij meer bereiken en ik ook niemand, dus ook geen dokter. Gelukkig lagen er twee poezenbeesten op mijn voeten, alsof ze daarmee wilden zeggen: Je blijft bij ons.

Ik ben uiteindelijk de nacht door gekomen en de volgende dag vroeg kwam Marjan met recept van Romeo. Die week knapte ik iets op EN kwam Ronald eindelijk thuis.
Hij heeft gelijk dat hij altijd met Kerst en Oud-en Nieuw in het buitenland wil zijn. Een keer waren we samen in die periode weg en zaten we in Cuba. Heerlijk.

Tijdens de kerstdagen was het dus drama en daarna kon ik naar de afkickkliniek alwaar ik Oudjaar heb gevierd. Vanaf het dak (plat dak) hadden we het beste uitzicht. Bovendien ligt de detox ook nog in een dure wijk, dus er was voor vele honderden euro's ingeslagen. Van 5 over 12 tot 2.00 uur hebben we op het dak gestaan en alleen maar fontijnen, vuurpijlen en 1000klappers gezien en gehoord. Heel bijzonder.

2 Januari was ik weer thuis (crisisopvang duurt 5 dagen) en was mij eerste gang naar de Digros voor vruchtenwijn. Het gevolg was dat ik ook de hele maand januari ziek was. Ook die periode is weer over dankzij de Librium en de goede zorgen van Angelo.
Langzaamaan kroop ik uit het dal omhoog. Ik kon weer lachen om Paul de Leeuw.
Huilen kon ik echter om de incassobrieven die in de brievenbus vielen. Ja twee maanden ziek en een kapotte compu. Gelukkig had ik ook niets meer uitgegeven dus kon ik een maand huurachterstand en Eneco onmiddellijk betalen. Nu ben ik, met een beetje hulp, weer bij met mijn financien, ze zijn op orde, net als mijn huis en de beestjes Isis en Kruspe. Ja Paps: de vissen kunnen weer naar buiten kijken!

En in de tussentijd heb ik een neefje gekregen die Angel heet spreek Angel uit alsof het om haargel gaat.

Als cadeautje voor mijzelf -omdat de knop nu echt om is: geen alcohol meer voor mij- heb ik mijn USBstick naar de Hema gebracht en kan ik voor 147 euri 1000 foto's ophalen. Die voeg ik toe aan het Rene-album en het Kayl- en Bjornalbum. En dan sluit ik het Renetijdperk af. Het was drie jaar mooi en dat blijf ik mij herinneren, maar de rouwperiode sluit ik af. Het is mooi geweest, anders wordt het nog mijn eigen dood en daar doe ik veel mensen verdriet mee.

Oja Tappie omdat ik niet bij mijn email kan komen, bel ik je very soon op en gaan we vliegtuigen spotten of iets anders leuks doen,

Liefs,

aSSEPOESTER

wachtwoorden

Lieve lezers, Wat een gedoe. Ik zit weer bij Angelo een blog te typen want ik herrinner mij nog steeds mijn wachtwoorden niet, niet van mijn weblog noch van mijn msn en internet. Dat komt omdat ik ze de laatste maanden uit veiligheidsoverwegingen veelvuldig heb gewijzigd. Geen notitie van gemaakt op een briefje verstopt op een geheim plekje. Een beetje dom Assepoester. Maar de kans is groot dat ik dat geheime plekje vast ook niet meer kon vinden.
Je zou dan zeggen maak een nieuwe account aan. Dat heb ik geprobeerd, maar dat lukt ook niet.
Waarom mag Joost weten. Maar het lukt niet, maar ik blijf het proberen. En als ik dan weer een computer heb die werkt dan geef ik alle toegangswegen hetzelfde wachtwoord.
Sorry hoor maar wat een gekloot.
Om mezelf enigzins te troosten heb ik mij suf gekocht aan boeken (Biografie Hilarie Clinten, mindmapping (lijkt mij wel nodig) en nog wat boeken over taal. Uitverkoop he!
Maar ik kon mij dat deze maand ook makkelijk veroorloven want Eneco storte een groot bedrag terug op mijn rekening. Omdat ik altijd bij Rene zat, verbruikte ik geen energie, dus de maandelijks overschrijven per termijn, was eigenlijk een spaarpot. He, eindelijk eens een meevaller. Zal dit de ommekeer zijn naar een gelukkiger bestaan. Ik hoop het wel.
Ik verdien het.
Bovendien wat ook therapeutisch werkt is weggooien. Mijn kledingvoorraad heb ik gehalveerd en mijn tijdschriften (tientallen verzameld gratis in de bieb van Monster, heb ik in de container gegooid.Heerlijk:weggooien. Zo min mogelijk troep, geeft rust in je hoofd.
Lieve vrienden de chefkok dient het eten op. Dus dit was het dan voor vandaag.vxuvv

PLAKKEN, PLAKKEN EN SCRAPPEN

Lieve lezers,

Jullie zullen mij wel voor gek verklaren, maar ik heb mijn volle USBstick laten afdrukken bij de Hema. Leuke, fijne winkel, Kayl, met aardig personeel en ze kenden je nog ook. Ze herkenden zelfs jou in mij, hoewel ik mijn haar nu ultrakort heb geknipt.
Goed ik dus afgelopen vrijdag met de USBstick naar de foto-afdeling. Er stonden 997 foto's op, die ik ALLEMAAL heb laten afdrukken. 147 euri voor de herrinneringen aan mijn op 3 augustus overleden geliefde Rene. En ooh wat hebben we die drie mooie jaren veel moois en leuks gedaan.
Maar ik kwam ook heel veel Kayleighs en Bjorns tegen en toen ben ik aan het scrappen geslagen.
Voor Rene's foto's heb ik een zwart album gekocht met zwarte bladen, maar daar kun je dus met een pen of viltstift niet op schrijven. Natuurlijk zit er in geen tekendoos of viltstiftenpak wit, dus vanmorgen (gisteren plakken en plakken) heb ik met met Ronald een marathon door Leidsenhage gelopen voor een witte gelpen, zodat er tekst en datum op de zwarte bladen naast de foto's geschreven kan worden. . Ronald had overigens een toilettas nodig, en geen enkele drogist verkocht een toilettas. Ook stom, wel make-up verkopen en geen toilettas om het ergens in te stoppen. Dat zou ik als manager van Kruidvat, Etos, Trekpleister onmiddellijk veranderen.
Dan is dat scrappen stukken eenvoudiger want overal kom je stickers en andere versierseltjes tegen om zo'n fotoboek op te leuken. Dus zowel Isis, ja die ook, als mijn lieve kindertjes krijgen een eigen scrapbook en Tsjerk en mijn moeder.
En de stokstaartjes, leeuwen, pinquins en de vele andere beesten uit de vele dierentuinen die ik met Rene bezocht hebt, komen nog wel van pas in collages.
He Kayltje wil jij contact zoeken met Tappie. Geef hem mijn nummer maar door, want mijn compu is nog steeds kaduk en dus mijn adressenbestand is niet te bereiken.
Kortom een pleidooi voor het ouderwetse papieren adresboekje met adressen en telefoonnummers. Fijn dat je weer bent gaan schrijven Kayl!!!

Liefs Assepoester

WARME DRANKEN

Hallo lieve lezers,

Vandaag is een dag om dankbaar voor te zijn. Alle dagen die je leeft zijn er om dankbaar voor te zijn. Leven vol bewustzijn en in het nu! Niet omkijken, niet klagen over wat er mis is, maar juist die dingen koesteren die mooi zijn en leuk.

Natuurlijk gaat er wel eens wat mis, meestal treedt dan de wet van Murphy in werking, maar er komt een dag waarop dat tij zich weer keert. Het leven is als het ware eb en vloed en zo veranderlijk als het weer.

Van de week kreeg ik een grote steun in de rug van mijn ouders die koffie kwamen drinken. Het huis was schoon en opgeruimd, ik had al mijn planten verpot, zaadjes van tomaten, pepers, kamille en bloemen gezaaid (hoho Kruspe, daar zit GEEN konijn). Mijn huis zag er sfeervol uit. De fret lag te snuiven en te snurken op zijn lap (een oud overhemd van Björn en Isis lag ook de snurken naast mijn moeder. Kortom een aperativo-moment (voor de niet-weters: een kletskousprogramma rond borrel-
tijd met Myrna Goosen, ). En mijn vader zei: “”Je bent GOED bezig joh.”

Gisteravond kreeg ik ook nog eens een lachstuip toen ik in mijn eentje mijn oud- en nieuw cadeau van Marjan, mijn begeleider uit de alcoholdetox (het mobiele vliegende team)nog eens goed bekeek.
Een ronde zilveren doos met daarin de bioscoopbon. Ik doe het doosje nog eens open. Naast een 45 strippenkaart zaten er een tal van biosbonnen in. Een voor The Ladiesnight in de bios van Zoetermeer en nog twee bioskaartjes. Maar aan de inwendige mens was ook gedacht: Er zaten consumptiebonnen in. Met daarop de tekst: Consumptiebon voor een warm drankje.
Het lijkt mij niet aannemelijk dat er alleen consumptiebonnen voor warme dranken bestaan, dus dit was een geniaal idee van Marjan. Stel je nou eens voor dat ik ook een koude drank kon bestellen, dan zit Assepoester straks met een Breezer bij Sweeny Todd (met Johnny Depp: is een must see voor mij). Ik dacht dat ik niet meer bij kwam.

Ik vertelde net dat verhaal aan Ronald, met wie ik weer eens als een formule1 coureur door Leidsenhage rende (waarom kan die man niet rustig winkelen. Een vrouw met geld op zak wil neuzen! Maar goed, we gingen voor de boekenuitverkoop bij V&D en daar zijn we goed geslaagd) en ik lag weer onder tafel. Een warme drank, hoe verzint ze het? Nu ze komt vanmiddag en dan zal ik haar dit verhaal vertellen.

Verder doet mijn blogger het nog steeds niet, vandaar dat ik weer een gastcolumn op Ronald’s site schrijf. En ik ben op zoek naar Gerard Tap. Tappie mijn gegevens over jou zijn opgegeten door mijn oude compu. Ik heb alle Zoetermeerse voetbalverenigingen in Zoetermeer gebeld, maar je blijft onvindbaar. Kayl wil jij het proberen. Zoek die Tappie voor mij op.

Liefs,

Assepoester