Een deel van mijn verleden wordt gesloopt, in fysieke zin dan. Ik vertelde in mijn vorige column over de geboorte van mijn dochter Kayleigh. In de Delflandstraat, thuis geboren terwijl de ramen eruit lagen en de bouwvakkers horkerig de rust verstoorden. De Delflandstraat mijn eerste echte home met de vader van mijn kids.
De Sater, DE jongerensoos in de tijd van zwarte kleding en hardrock. De tijd van Pink Floyd en voor sommigen Deep Purple. De Sater, op loopafstand van mijn huis of moet ik zeggen kruipafstand, want het drankgebruik lag ook in die tijden hoog. Door de gemeente gesubsidieerde drankjes. Menig (toen nog toekomstig) raadslid profiteerde mee.
Een gesubsidieerde jongerensoos die goed draaide en veel publiek trok. Waar vind je ze nog? Ik stond toen nog regelmatig ACHTER de bar, genoot van de muziek maar was toch altijd weer blij als ik thuis was. Ook de politiek was redelijk tevreden tot de kas verdween. De dader is nooit gevonden, maar alle leden van de incrowd hebben hun vermoedens.
De Delflandstraat, ook toen was het al financieel tobben, maar toen had je nog buren waar je lief en leed mee deelde. Sociale woningbouw met sociale bewoners. Een schril contrast met de Vinexwijk Leidschenveen; eengezinswoningen met grotendeels a-sociale Einzelgangers.
De Delflandstraat ligt letterlijk in de weg. De gemeente Leidschendam wilde er al jaren een doorbraak realiseren ter wille van een betere verkeersafwikkeling. Wethouder Dwarsligger voorop maar PVDA en SP konden toen nog het nodige tegengas geven.
Het is er uiteindelijk toch van gekomen. De gemeente Leidschendam heeft het niet meer meegemaakt, de gemeente Leidschendam-Voorburg wel.
Sloop onder meer voor de bereikbaarheid van een nieuw centrum aan de Vliet. Wie gelooft er nog in? Alleen de plaatselijke politiek? Ook langs de Vliet ligt vrijwel alles plat, maar wie gelooft dat de Leidschendammers en regiobewoners straks het winkelcentrum Leidsenhage en masse de rug zullen terugkeren? Prognoses zat maar met statistiek kan je alles bewijzen. Statistiek was een van mijn vakken tijdens mijn studie politicologie in Leiden. How to lie with statistics is een bekend boekje.
De Delflandstraat wordt gesloopt, mijn voormalige woning is al gesloopt. Van het weekend heb ik treurig de treurige resten aanschouwd.
Een deel van mijn verleden is weg. Een deel van mijn happy verleden is weg en dat doet nog het meeste pijn. Geluk is niet te koop, ik bewaar aan mijn tijd met mijn ex en de kids daar de beste herinneringen.
Ergens ben ik nu ook zelf een beetje gesloopt.
maandag, november 27, 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Assepoester,
We missen al dagen je colums. Sloop jezelf niet en krabbel weer op. Je kan het !!
Het blijft raar, dat de flat...wat..de hele straat waar ik opgroeide (tot 7 jaar), weg is. Enkel nog de herinneringen en wat foto's...
Een reactie posten