zum zweiten mal entkommst du mir (Heirate Mich-Rammstein)

Lieve lezers,

Straks volgt de tekst Heirate Mich van Rammstein. Er zijn natuurlijk een aantal verschillen tussen deze man en mijzelve. Deze man zijn vrouw is al een jaar dood en mijn man bijna vijf weken. En de man heeft een graf om naar toe te gaan en ik helaas niet. Dat was Rene's keuze. We hebben het er ook nooit over gehad. Ik ging er eigenlijk automatisch van uit dat Rene begraven ZOU worden omdat hij uit een -weliswaar niet praktiserend- katholiek gezin komt. Maar goed, hij was zelf niet gelovig en ook geen lid van de Katholieke kerk.
Ik realiseer mij nu ineens dat het eigenlijk raar is dat je bij leven nooit over de dood praat en hoe jij de ceremonie eromheen dan graag zou zien als het moment voor een van de twee zover is gekomen. Althans Rene en ik hebben het er nooit over gehad.
Ik wist niet eens of hij wel een begrafenisverzekering had. Ik heb er maar een verklaring voor, we waren maar zo kort samen en allebei nog zo jong. Dan verwacht je niet dat je dood gaat. En over de laatste weken voor zijn dood zullen we het maar even niet hebben, Ik weet niet wat er in dat lieve koppie is geslopen.
Feit is dat hij er niet meer is en dat ik hem verschrikkelijk mis. Ik voel mij zo fucking shit eenzaam zonder hem. Maar hij is dicht bij mij, hij kijkt over mijn schouder heen. s'Nachts rust hij op mijn schouder als ik in slaap val met de uilen en dan voel ik mij veilig. En weet ik: Hij is er niet fysiek maar hij is er wel.

Ik werd zo droevig van een gedicht van Hermann Hesse dat ik gisteren las. Het heet Der Herbst trauert. Nou dat is ook zo. Op zich is de herfst een mooi jaargetijde, maar de herfst van je leven , zoals ik dat nu voel, is minder mooi.
En toen moest ik onvermijdelijk aan Heirate mich van Rammstein denken waarin de achtergelaten geliefde zijn dode geliefde op het kerkhof op zijn koude dode lippen kust. Luguber? Tja, zo denkt Till Lindeman nu eenmaal en ik vind deze tekst prachtig.
Hier komt het. Kayl zie het maar als een gratis lesje Duits.

Heirate Mich

Mann sieht ihm zum die Kirche sleichen
Seit einem Jahr ist er allein
Die Trauer nam ihm alle Sinne
Schlaft jede Nacht bei Ihrem Stein

Dort bei den Glocken schlaft ein Stein
Und ich alleine kann ihn lesen
Und auf den Zaun der rote Hahn
Ist seiner Zeit dein Herz gewesen

Die Furcht auf diesen Zaun gespiesst
Geh ich nun graben jeden Nacht
Zu sehen was noch ubrig ist
Von dem Gesicht das mir gelacht

Dort bei den Glocken verbring ich die Nacht
Dort zwischen Schnecken ein einsames Tier
Tagsuber lauf ich der Nacht hinterher
Zum zweitenmal entkommst du mir

Heirate Mich

Mit meinen Handen grab ich tief
Zu finden was ich so vermisst
Und als der Mond im schonsten Kleid
Hab deinen kalten Mund gekusst

Ich nehm dich zartlich in den Arm
Doch deine Haut reisst wie Papier
Und Teile fallen von dir ab
Zum zweitenmal entkommst du mir

Heirate Mich

So nehm ich was noch ubrig ist
Die Nacht ist heiss und wir sind nackt
Zum Fluch der Hahn den Morgen grusst
Ich hab den Kopf ihm abgehackt.

Liefs,

Assepoester