Ben jij ook zo bang......

......voor de tandarts?
Ik ken niemand die fluitend naar de tandarts gaat. Sterker nog er is volgens mij bijna geen mens die de afspraak steeds verzet. "Tja sorry, ik kan helaas niet; spoedvergadering, reorganisatie, geen oppas, geen geld voor een nieuwe strippenkaart. Over drie maanden dan maar?"
Maar ik heb echt last van een tandartsfobie. Ik doe echt alles om niet te gaan; sterker nog ik maak gewoon geen afspraak. De laatste vorige vorige keer was ik DAAR voor het laatst om een kies te laten trekken. De kies was rot en lag bij een een stralende lach niet in het zicht: DUS TREKKEN. Ik ben nl doodsbang voor de waterboor.
Ik krijg walgelijke slikneigingen en ben dan bang dat de tandarts in mijn tong boort ofzo. Dat komt omdat de tandarts van mijn moeder een keer in haar wang heeft geboord.
Ik viel flauw aan de telefoon toen mijn mams dat vertelde en sindsdien, ben ik alleen nog geweest om te laten trekken als de kiespijn al maanden had geduurd en paracetamol geen uitkomst meer bood.
Vorige week moest ik weer. Drie jaar na de vorige keer; ik had al minstens een jaar kiespijn, maar een hoge tandarts- en pijngrens. Mijn case-manager ging mee voor de morele steun. Nu heb ik twee heel goede tandartsen , Michael en Ineke. En nu kwam ik bij Ineke. Trillend gaf ik antwoord op de vraag hoe het met mijn kinderen ging. Ze lachte mij vriendelijk toe toen ik naar haar kinderen vroeg en daarna zei ze enthousiast dat ze eerst even een rontgenfoto ging maken. Wat een klote uitvinding.
Uit de foto's bleek een niet meer te redden gebit.
"Trek alles dan maar, ik neem wel een kunstgebit."
"Geen sprake van. We trekken eerst de kies die achterin zit, want je wilt geen wortelkanaalbehandeling he?" Oke, alleen die dan, daar heb ik ook de meeste kiespijn van. Na drie verdovingsprikken waarvan die in het gehemelte de vervelendste is, kon ze trekken. Nu ik heb de kies als trofee mee genomen. Het gat leek wel het zwarte gat waarin het melkwegstelsel wordt opgeslokt. Zodadelijk dus het schoonmaken en polijsten. Is ook vervelend, maar niet traumatisch. Maar daarna moet ik bijna elke dinsdag om de waterboor zijn werk te laten doen, want een voortand missen staat nogal armoedig en daar ben ik toch iets te trots voor.
En dan komen de kiezen aan de beurt. Boren, boren en nog eens boren, terwijl je machteloos in die stoel ligt met boven je hoofd altijd zo'n vreselijke Escher. Nou vind ik Escher geniaal, maar ik associeer die prenten met boren. Brrrrrrrrrr.
Gelukkig gaat Carla dan weer mee voor de morele steun, anders loop ik alsnog weg.

Assepoester