brak

Lieve lezers,

Een tijdje niks geschreven. Reden hiervoor was heel eenvoudig: Ziek, ziek en ziek.
Liefdesverdriet waar ik verder niet op inga en mede daardoor doodziek.
De hele dag kotsen en diarree en koorts.
s´Nachts doe ik geen oog dicht, er komen weer spookbeelden op.
Omdat ik flink aan het minderen ben, ga ik weer dingen zien die er niet zijn. Zo zag ik Kayl huilen in mijn stoel op de slaapkamer terwijl het drie uur s´nachts was.
Heb dus weinig humor in mijn lijf en al helemaal geen zin in gezeik en gezeur van sommigen die hun kans zien nudat ik weer alleenstaand ben.
Laat mij eerst mijn verdriet en gemis verwerken, zonder te pushen, drammen, sarren en zeiken. Ik mis mijn grote liefde en ik wist niet dat je je daar letterlijk zo ziek door kan voelen.
Morgen zet ik een andere methode in; ik ga mijn spaargeld uitgeven: nieuwe kleding, nieuw kapsel en een wasmachine.
En een hopelijk positievere kijk op het leven.

Liefs,

Assepoester

Hide and seek

Lieve lezers,

Hide en seek ofwel verstoppertje spelen OF vinden wat je zoekt en zoeken wat je vindt of misschien wel wilt vinden. Dat is een goede vraag: Want wie wanhopig op zoek gaat naar iets (liefde, aandacht, werk, geld, geluk, hoop), vindt meestal niets. Dan is het zoeken naar een speld in een hooiberg. Dan kun je beter met een
metaaldetector op een nog onontgonnen bouwterrein staan, dan vind je misschien nog een kwartje uit de vorige eeuw.
Hide and seak; wie zich verstopt, wil toch meestal wel gevonden worden.
Er zijn weinig dingen vervelender dan dat je je zo goed hebt verstopt dat alle kinderen al buutvrij hebben geroepen en dan naar huis gaan om te eten en jij zo goed verstopt bent, dat niemand je vindt en dus zonder jou naar huis gaat.

In het echte leven, als huisje, het (geld)boompje, werk dus en of beestje gevonden zijn, verstopt men zich ook achter maskers en muren en zien we zelden de ware identiteit van iemand. Men lacht van buiten en huilt van binnen omdat ze nog steeds niet hebben gevonden wat ze ooit zochten of omdat ze iets gevonden hebben wat ze niet zochten.

Men verbergt zich achter lagen make-up, leuke mopjes, een nieuw kapsel, een nieuw interieur, een nieuwe auto en ligt passief op de bank te kijken naar het zoveelste make-over programma. Terwijl echt geluk toch echt van binnenuit komt.
Je koesteren in anderen van wie je houdt, die echt iets voor je betekenen.
En soms komt dan de werkelijke aandacht en liefde uit de hoek van diegene van wie je het totaal niet had verwacht. Omdat je eigenlijk niets meer verwacht dan de dagelijkse tredmolen van werk en ambitie, de uiterlijke schijn van materiele rijkdommen en de real-lifesoaps van omhoog gevallen sterren die zonder die enorme laag make-up totaal niets voorstellen. Emotie-tv over anderen met wie je geen reet te maken hebt en in het dagelijks leven ook niets te maken zou willen hebben.
Een vervanging voor het verbergen van je eigen emoties en kijken naar het leed van anderen: Ooit begonnen met Caroline Tensen met ´´het spijt me´´.
Een ruzie met vrienden en familie bij leggen, doe je niet op televisie, trouwen ook niet, alsmede het heropvoeden van je kinderen, het aanleggen van een nieuwe tuin of nog erger het lief (brr)en leed (welverdiend!!!) van omhooggevallen nietsnutten als Leontine Borsato (die van de bordjes bij het Rad van Fortuyn), de krokodillentranen van Rachel Hazes of die achterlijke strijd tussen Katja en Bridget. Laat Katja een sexclub beginnen voor alcoholisten en Bridget in het dierenasiel werken; laat Wendy van Dijk haar kinderen opvoeden in plaats van met die A.erikaanse kop de ontrouw van Chris Zeegers uit te buiten. En laat ons verder bespaard van Big Brother de zoveelste blijven.
Natuurlijk zet ik de televisie wel uit, maar die andere 100.000-den met zijn allen niet.
Kortom emoties beleef je in je eigen huis met je verloofde, vrienden of familie, maar NIET op televisie.
Verschuil je niet achter dat masker en zeg eens iets aardigs tegen de mensen van wie je houdt, zolang dat kan.

Assepoester

In het midden van de moeilijkheid, ligt de grootste kans

Lieve lezers,

De reacties op deze site stromen binnen. Rene, die ook een eigen site heeft ``Kijk mee met Rene´´ en ikzelve zijn makkelijk op te googlen. Toets je taal of/ en humor in, krijg je mijn site in de top tien en ook Rene´s site, die ik eigenlijk schrijf,
staat genoteerd met de tekst: Ik ben een loel.
Nou is hij de liefste loel die ik ken, maar wie maakt er nou een website met de tekst ´´Kijk mee met Rene´´ als je niet gelinked dan wel opgegoogled wil worden. Hij heeft de website dan ook voor mij gemaakt en wil dat ik zijn enige lezer ben. Jammer Reneetje, je bent voor heel Nederland te vinden, dankzij de joegoslaaf en mijn gevoel voor humor. Maar troost je de lijst met topsites en blogs verandert met de dag, dus wie weet liggen we alweer uit de top tien.
Zo is het ook met het nieuws: Dan is het HET nieuws van de dag, morgen kattenbakvulling en is de werkelijkheid ofwel de waan van de dag verschoven naar iets anders.
Het nieuws van vandaag is natuurlijk het staakt het vuren in Libanon, maar niet nadat Hezebollah er voor 07.00 uur vanmorgen toen het staakt het vuren officieel inging nog eventjes 250 Katoesja´s op Israel afvuurde en Isrsaelische militairen de strategische grens, De Litanirivier op 30 kilometer afstand van de Israelsische grens, bezetten. Het is allemaal vreselijk wat daar gebeurt, maar ik begin dat gesodemieter in het Midden-Oosten gewoon zat te worden.
Belangrijker vind ik het hoe het met El Commandante gaat. Voorlopig heeft Raoul de touwtjes zeer stevig in handen en liet Fidel Castro gisteren, op zijn 80-ste verjaardag vier foto´s en commentaar in de staatkrant plaatsen om de hardnekkige geruchtenstroom dat hij al overleden zou zijn, de kop in te drukken.
Verder ben ik buitengewoon chagrijnig omdat ik vanmorgen niet gewoon natgeregend ben maar bijna het riool ingespoeld en toen ik dan eindelijk thuiskwam, trof ik benedenbuurvrouw of ik mijn handdoek van de waslijn wilde verwijderen omdat het zo druppelde naar beneden. ?????????????????????? Alsof die paar druppels van mijn kletsnat geregende handdruk haar balkon natter maken dan die stortbuien.
Maar goed, heb de handdoek braaf verwijderd en hoop dat de regenpijp haar balkon zo overstroomt dat de brandweer nodig is om haar huiskamer leeg te pompen. Wat een gezeik!
Kortom, ik ben chagrijnig.
Wie vrolijkt mij op?

Assepoester

the only way is up ipv the line is up. Toch????

Lieve Lezers,

Depressie komt op elke leeftijd voor. Zelf ben ik kenner, geen medicijn helpt.
The onlyway is up, zei mijn jeugdvriend, maar die lijn zie ik niet. slecht geslapen, mede door de poesjes en mijn demente kat. Toen ik om 02.00 uur een shaggie opstak en nog een glas nam, zat Isis (mijn noorse boskat) in bevroren toestand voor een beeldloos scherm. Ze zit 23 uur per dag tv te kijken. Ik niet, alleen The Bold en het journaal. Maar oke, Ik ben de rotste niet en zette de tv aan, geluid op zero.
Eurosport daarna Animal planet want om 04.00 uur sliep ik nog niet.
Isis laten inslapen is de makkelijkste weg, maar ze doet niemand kwaad en likt zelfs de tweeling Kimi en Schumi schoon.
Dus afwachten maar hoe haar dementie zich ontwikkeld. Mijn eerste poes heette gewoon poes, boerderijkat uit Ter aar en werd na tien jaar dement EN agressief. Ik kwam terug van een perslunch met burgemeester en wethouders en trof mijn moeder aan met een theedoek in haar handen om Poes bij een nog kleine Kayleigh weg te houden. Poes wilde mijn baby en moeder eens flink te grazen nemen. Ik heb geen moment getwijfeld: tuinhandschoenen aan, Poes bij zijn lurven gepakt, in de poezenmand gestopt en linea recta naar de dierenarts.
Het duurde tien minuten na de spuit voordat ze niet meer ademde, Die minuten leken uren, ik zat met haar in de wachtkamer op schoot, te janken als een klein kind. Nu weer dus.
Ik laat Isis niet inslapen zolang ze tv kijkt, pas als ze echt agressief wordt.
En ik hoop dat dat nog lang duurt.
Oke, The line is up, verkeerd geciteerd volgens Pat, maar dat is dus nu hersteld, ik was dan ook koortserig en grieperig en ik bewaar geen chatteksten.
The only way is up is up, griep is weg en dat katterige gevoel straks ook.
Thanks for the back up.

Assepoester

you´re the four seasons of my life

Lieve Lezers,

Op verzoek van Gooffie en Kayleigh is de inhoud van deze column weggeveegd en schrijf ik maar een nieuwe omdat de titel zo mooi is.
Ik mag er hopelijk wel een ding over zeggen, Goof?
Ook al sign je nooit in, je ziet dat ook via messenger de teksten en verzoeken voor deze column binnen komen en dat als ik de redelijkheid van een vraag, verzoek inzie er ook nog mee accoord ga. Ik ben blij dat het zich allemaal ten positieve heeft gekeerd en daarmee heb ik mijn zegje gehad en Kayl en jij ook.
´´You´re the four seasons of my life´´ is een echte UB40 knaller, die ik desnoods tien keer achter elkaar op DVD zie en gaat uiteraard over de liefde van je leven.
Het moouiste fragment draai ik altijd op hoog decibellenniveau omdat dan die zwarte rastafari de microfoon grijpt en trots als een pauw langs de tweeling loopt.
´´There´s only logical, that´s natural,´´ whaha. De fans slopen bijna het dak bij deze actie van rastafari, met dreadlocks tot op zijn achterwerk.
Ik zou deze cute guy weleens een Cubaanse Margharita willen tracteren en met hem willen praten hoe zij als werklozen het zover hebben geschopt dat de Un-enployementbank 20 uitkeringen kon stoppen. Want aan een basgitarist, gitarist en zanger/drummer doet UB40 niet. Er staat gewoon een heel orkest werklozen die dankzij de schrijvende tweeling nooit meer bij de Soos hoeven aan te kloppen. En dat is volgens mij een nominatie voor de Nobelprijs van de vrede.
Ik denk dat deze cute guy het liefst onder de lakens kruipt, samen met mij, zijn margharita naar binnen klokt en zegt ´´ Can I have another please.``
Zonder liefde en aandacht gaat een mens dood van binnen en uiteindelijk van buiten.
Gelukkig heb ik mijn grote liefde en die werkt zich tepletter.
En ik ben ziek, heb de griep en duik zo mijn bed weer in.

Liefs Assepoester

Van uitstel komt afstel

lieve lezers,

De meeste spreekwoorden die ik voor deze column gebruik, komen gewoon uit het hoofd van mijzelf of kennissen- Maar ik heb ook een ECHT spreekwoordenboek waarin 10.000 spreekwoorden en gezegdes staan. Fascinerend. Zeker tijdens de busrit van Noordwijk naar Den Haag Centraal die gisteren vanwege de Duynrelroeristen ruim een half uur langer duurde dan normaal. Tijdens die klotebusrit pakte ik het spreekwoordenboek erbij en constateerde dat Nederlands vermakelijk is en hoe tegenstrijdig spreekwoorden kunnen zijn.
Ik noteerde van ``afstel komt uitstel``, dat wil zeggen: Doe je het vandaag niet, dan voorlopig niet of nooit. Op dezelfde pagina staat het spreekwoord ``Uitstel is nog geen afstel``, wat inhoudt dat ´´al stelt men een bepaald karwei steeds uit, dan betekent het nog niet, dat het uiteindelijk niet wordt afgemaakt.´´
Dus lieve mensen: als men je ergens naartoe wil pushen en zegt van uitstel komt afstel dan heb je alvast het tegenantwoord: Uitstel is nog geen afstel.
Ik zat dus te bladeren bij de spreekwoorden met een A: Niet gelezen, wel gedacht: ´´Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding.``
Wel las ik het volgende banale spreekwoord:´´ Een AAP wil met iedereen gekken, maar zelf kan hij zijn AARS niet dekken.`` Hum, mwah, wat moet je hier nou mee: ´´Hij drijft de spot met de gebreken van een ander, maar heeft niet in de gaten dat hij zelf nog meer gebreken heeft dan de ander.´´
Haha, precies Lousewies!
Ik had haar al de bijnaam gegeven Lousewies de Laan uit. Wishfullthinking.
En het werkt: Lousewies is uitgepiest in Den Haag.
Gelukkig. En zo krijgt Alexander Pechtold toch nog zijn gelijk.

loon naar werken ofwel Racinglanguage van Olav Mol

Lieve Lezers,

Zoals de meeste van jullie wel weten, ben ik een echte grandprixfanaat en fan van Der Schumi. Vanmiddag was het weer ouderwets genieten, want er gebeurde zoveel dat zelfs commentator Olav Mol er in zijn enthousiasme een potje van maakte met zijn commentaar. Toen de wagen van Kimi Raikonen er door een crash met Vitantonio Luizzi werd opgetakeld, riep hij dat de wagen van Alonso in de steigers ging, terwijl Alonso dankzij Kimi´ crash vooraan reed uit de spray van de andere bolides, want het was nat op de Hungaroring. Olav roept altijd bizar. Volgens hem is alles bizar wat er tijdens de race gebeurt dus het aantal keren dat onze Olav het woord bizar bezigde, heb ik dit keer niet geturfd.
Luisteren naar Olav is een genot op zichzich omdat hij in tegenstelling tot tenniscommentator Marcella Mesker, die op grafstem tenniswedstrijden verslaat, enthousiaster is dan de coureurs zelf.
Ook komt tijdens iedere grandprix een aantal keren ''Hij is het bokje''?????? uit zijn mond, dus ook dat is normaal voor Olavs doen. En wie waren er dit keer allemaal het bokje? Schumi dus, die twee ronden ! voor het einde vanaf P2 (ook zo´n Olav term zeg dan plaats 2 ipv p2) met een kapotte voorwielophanging de pitbox inreed. Kimi Raikonen dus die voor de derde keer vanaf pole vertrok en WEER de finish niet haalde. Hoewel Schumacherfan vond ik dit heel zielig voor hem, want het is weliswaar een norse ijskoude (cool iced man, volgens Olav) maar een heel goede coureur. Maar het grootste bokje van allemaal was Alonso, de driftige Spanjaard (rood, geel, rood) die door een fout van zijn monteurs de baan afvloog. Als het aan Alonso ligt, die voor intermediates (goed voor een halfnat wegdek)de pits inkwam, zal de monteur die de moer aan het rechterachterwiel niet goed vastdraaide de volgende race zijn monteur niet meer zijn. In de close-up van de flinke schuiver die Alonso maakte, was de wegvliegende moer en de band die er door de hoge snelheid afknalde, erg goed te zien.
Goed terug naar Olavs verwarde commentaar. "Heroisch, waanzinnig, debiel (????)," riep hij bij het zoveelste incident op de baan.
"De stier is los," schreeuwde hij enthousiast over Alonso, enkele ronden na de start. Goh, ik dacht dat coureurs stoere mannen waren maar het blijken bokjes en stieren.
"Hij moet dit, hij moet dat, hij moet zus, hij moet zo, hij moet niks, hij moet gas geven".Ja, Olav daarom rijden die stoere binken 70 keer hetzelfde rondje: om gas te geven en niet om in hun neus te peuteren wat mij trouwens bijzonder lastig lijkt met zo'n vizier voor je snuffert en ze rijden ook niet omdat Hongarije zo mooi is. "Dit is loon naar werken," riep hij drie ronden voor het einde over Schumacher die jaarlijks 40 miljoen dollar verdiend. Na dat gezegd hebbende, brak de voorwielophanging af en werd er niet meer gewerkt, maar gehuild in het Ferrarihome. Ja, Olav, we zeggen het maar alvast voordat jij het de volgende grandprix gaat zeggen: het is winnen of verliezen, een medaille heeft twee kanten, het kan vriezen of dooien. Het dolst maakte hij het om te zeggen "het hagelde grote korrels Venz". Olav er zitten toch geen kleuters te kijken? Zij eten Venz. Olav het regende op de Hungaroring: het ging over slicks, intermediates en full wettires en wie op het juiste moment dus de juiste banden onder zijn bolide had. Niet om hagelslag! Maar goed: Olav heeft ons weer een genoeglijke middag bezorgd met zijn loon naar werken. Olav, dank je wel. Enthousiasme is de grootste spirit en de foutjes zijn je vergeven.

Jij bent een loel, jij niet werken, jij regelen

Beste lezers,

Weer geen spreekwoord maar een citaat vanaf de werkvloer.
Mijn verloofde is voorman in een fabriek die luchtkanalen maakt (goh interessant, vertel, vertel Assepoester). En omdat dat bedrijf altijd voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten, heeft men een voorman en een paar vaste medewerkers , voornamelijk slecht betaalde Polen en Joegoslaven. Nu werkt Reneetje ontzettend hard mee op de werkvloer omdat er te weinig mensen op de werkvloer zijn, maar hij hoort het werk te regelen. Dat hij dus de benen onder zijn lijf vandaan rent om de fouten van de Oost-blokkers goed te maken, hebben die lui niet eens door.
Van de week zegt dan ook zo'n Joegoslaaf: "Jij bent een loel, jij niet werken, jij regelen." Ik lag werkelijk onder tafel toen ik dit hoorde en dacht: dit kan ik gebruiken voor een nieuwe column. Als we de gedachtengang van onze Joegoslaaf doortrekken werkt half Nederland dus niet, werklozen niet meegerekend.
Immers: Iedereen die regelt, werkt niet. We sommen de regelaars even op: politici (die loelen maar wat), managers (die loelen de hele dag), bestuurders van onze economische concerns (loelen over hun salarisstrookjes), de mensen van de Sociale Dienst (controleren of er geen twee tandenborstels staan bij een alleenstaande uitkeringstrekker en loelen over stopzetting van de uitkering) en alle andere regelaars die ik niet ga noemen omdat dan de pagina vol is.
Er wordt heel wat afgeloeld in Nederland en dat is niet goed voor de economie.
Wie werken er dan wel? Bouwvakkers (die loelen niet, maar zingen mee met de gettoblaster die naast hun staat), brandweerlieden die moeten blussen, worden ze niet gealarmeerd dan loelen ze ook de hele dag in de kazerne over ringbaardjes, motoren en lekkere wijven, chirurgen (ook zij loelen wel, maar dat hoor je niet want je bent immers onder narcose), cassieres (die loelen de hele dag door met hun klanten, maar ze trekken wel de streepjescodes snel langs de decoder.
Wie loelt er eigenlijk niet, kun je beter vragen.
Soms gaan loelen en werken samen, soms ook niet.

Een man met een snor is een lor

Lieve Lezers,

Dit wordt voor de verandering vermoedelijk een behoorlijk platte column. Zo eentje waarvan Kaatje en GJ in een deuk liggen. Een man met een snor is een lor. Hoe verzin je het?
Ik niet, maar mijn (eerste) ex-schoonmoeder wel. Mijn (eerste) ex-man had een snor en steevast als wij op bezoek kwamen bij zijn verschrikkelijke ouders zei stiefmoeder Anita dat tegen haar zoon. Hij had immers een snor. Anita was een bitch en is waarschijnlijk de enige moeder in Nederland die haar zoon voor zijn verjaardag een appel en een peer gaf, wel in een kokertje. Maar toch.
Ik moest hier weer aan terugdenken toen ik Boris Dittrich zag op televisie. Best een aantrekkelijke man om te zien voor een vrouw en vast ook voor homo's want hij is homo. Niks mis mee, maar waarom nou een ringbaardje? Mijn vorige ex, de vader van mijn kinderen, heeft ook al zo'n harig ding, maar die heeft hij al jaren. Hij was zijn tijd op de haarmode dus ver vooruit, verder heeft hij krullend haar tot over zijn schouders, wat de reden was waarom ik destijds op hem viel. Ik val namelijk op mannen met lang haar. Dwars als Tsjerk is, zal ik hem adviseren om dat beflapje, zoals mijn vader het noemt, af te scheren als hij zelf al niet op het idee komt.
Een goede vriend van mij, die ik maanden niet had gezien (moet kunnen in een goede vriendschap) zag er ook al heel anders uit dan de voorlaatste keer dat ik hem zag. Ik zeg ''Eef waarom heb jij nou ook al zo'n ringbaardje. Ik vind je veel knapper zonder.'' Hij is ook knap dus waarom zo'n mooi gezicht bedekken met haar. ''Nou wen er maar aan want anders val ik buiten de toom in het brandweerkorps."
Lijkt mij lastig zo'n harig geval in een persluchtmasker.
Nou moest ik om gynaecologische redenen onder het mes. Dus heb ik voor het eerst van mijn leven mijn doos, muts, voorbips geschoren. Op de detox waar ik ter voorbereiding op de operatie zat, zodat dr Haans geen alcoholdampen zou ruiken, zaten twee nymphomanes die s'nachts alle kamers afgingen waar de leuke mannen lagen (Guno en Kenneth hadden niks door, want op afspraak bleven de deuren op een kier. Ja mensen er wordt heel wat geneukt op de detox).
Het was mooi weer en we zaten in de tuin. Zegt de ene Nymf tegen mij: je hebt toch wel je muts geschoren he? Dat moet, maar na je operatie blijvebn scheren he! want een kale doos is in. Dat heet de Brazilian Wax." "Ja, Marijke, dat weet ik, ik lees ook de bladen."
De heren mengen zich nu ook in het gesprek: " Ja, wij hebben geen zin in flossen."
De jonge man die dat zei (45 ruim gepasseerd) had geen eens voortanden want die waren er door zijn langdurige alcohol- en drugsgebruik al uitgevallen.
Ik ben nogal tegendraads dus ik riep iets van Wie bepaalt dat eigenlijk dat wij vrouwen een kale doos moeten hebben, maar wij wel moeten zoenen met stoppels die onze wangen schraal maken zodat er liters hydraterende creme gesmeerd moet worden.?
"Wij mannen," riepen ze in koor.
Tja op de detox komen rare types
Dus in plaats van een schone doos is een kale doos dubbel half werk, zeg maar.

zoals de wind waait, waait mijn jasje

Lieve Mensen,

Ooit werd er democratie uitgevonden: In Griekenland Demos cratia, de stem van het volk: een mooi verworven recht, dat dankzij de Grieken uitgewaaierd is over Europa. In Nederland mag men stemmen waarop men wil, mits 18 jaar geworden.
Ook in mijn vriendenkring zijn er mensen die het nut niet inzien van het recht op stemmen op een politieke partij. ´´Ach het maakt toch niks uit,´´ hoor ik dan de slappe excuses van mensen die liever SBS kijken dan NOVA. Dan denk ik Lul kijk liever naar Actualiteit dan naar Jouw Vrouw, Mijn Vrouw.
Ik heb mijn stemrecht ALTIJD gebruikt. Wie niet stemt en toch commentaar heeft, heeft naar mijn mening geen recht meer om zijn mening te uiten. Ik ben er dan ook voorstander van om de stemplicht in te voeren!!! Want men klaagt maar en klaagt maar en zegt dat stemmen geen zin heeft. Dus verplicht stemmen. Wel gebruik maken van je rechten als AOW-er, bijstandstrekker of arbeidsongeschiktheidswet (leuk voor scrabble). Klagen doe je in Jerusalem bij de Klaagmuur en daar valt wel VEEL te klagen.
In Nederland valt er alleen te klagen over het Ziektekostenstelsel, wat inderdaad een ramp in uitvoering is.
Maar verder: Hebben wij het slecht?
Kijk naar Libanon, kijk naar de Israeliers, die steun krijgen van werelds grootste natie. Tuurlijk willen ze niet dood, maar anderen ook niet.
Terug naar Nederland.
PvdA ,Woutertje met zijn mandje in het bos, laat je nou niet opvreten door de grote boze wolf.
D66 is niet meer: Louselul trekt zich terug en voor Boris vind ik het zielig.
Homo Alone!!! Louselul die compleet voor gek stond door het kabinet te laten vallen en nu dat is gebeurd trekt ze zich ineens terug. Laffere daad bestaat er niet in de politiek. Pechtold mag het nu doen: een uiterst capabele man, vriendelijk, open, recht door zee: kan zo met Rita Verdonk de Marinecruiser besturen.
Het is schaken. Pechtold is de zwarte koning, Verdonk, de witte. Wit wint en begint, zeggen schakers altijd. Verdonk is mijn Thatcher eerste klas, een bitch, maar een straight one. Zij moet een tandem gaan vormen met Alexander (krijgt hij steun van onze echte mooiste dame in het land, Maxima? Hij heet tenslotte ook Alex). Ik zie ze al fietsen.
Het kan niet anders dan dat Woutertje met zijn mandje een coalitie wil gaan vormen met de VVD van Verdonk. Mijn zegen hebben ze. En met D66 erbij als vicepremier: Alexander Pechtold is het nog houdbaar ook.
Dan moet Alexander wel van partij veranderen want D66 bestaat niet meer.

alle dagen een draadje is een hemdsmouw in een jaar

Lieve mensen,

De boog kan niet ALTIJD gespannen zijn. Haastige spoed is zelden goed. Rustig aan, dan breekt het lijntje niet ofwel: Alle dagen een draadje is een hemdsmouw in een jaar. Jaja: stress is niet goed voor het hart. Maar alle dagen een draadje is een hemdsmouw in een jaar? Een mooi spreekwoord dat betekent doe het rustig aan. Dat is goed. Mensen zouden minder gehaast moeten zijn, minder van zichzelf en anderen moeten eisen.Want zo zet je jezelf maar ook anderen onder druk. We moeten presteren, quota halen (vooral politie-agenten hebben daar last van als ze mensen van 70 jaar gaan bekeuren die een gevonden leeg patatbakje in de vuilnisbak deponeren, want dat is ``het deponeren van huisvuil in de DAARVOOR niet bestemde afvalbakken op straat.`` Wat moet er dan wel in die afvalbak?).
Goed, we moeten presteren met zijn allen, we moeten van alles. Vooral vrouwen moeten daarnaast ook nog eens er goed uitzien, maar men (diegene dus die dat bepalen) zien niet dat ook de zogenaamde knappe vrouwen in de bladen geretoucheerd worden en dat ze mooier lijken dan ze zijn: Maar van wie moet dit allemaal? Waarom? En waar is dat goed voor? Voor de economie, het salarisstrookje????? In ieder geval niet voor je eigenwaarde, want je doet het nooit goed genoeg als perfectionist zijnde.
Minder presteren, minder perfectionistisch zijn is een goed streven want perfectie is niet haalbaar. Maar alle dagen een draadje dan vraag ik mij af: Wanneer is die trui dan wel klaar? Over tien jaar? Dan is die trui alweer te klein.
Zelf ben ik, zoals mijn allermooiste en liefste dochter altijd zegt: een stresskip.
Ik raak al in de stress als er twee mensen op mijn verjaardag komen en koffie willen.
Willen is niet eens de vraag: koffie moet en gebak ook. Dan sta ik als een neuroot met het senseo-apparaat te klooien, de taart wordt scheefgesneden of valt van het mes, de bloemen horen gelijk in de vaas en niet in de emmer en ondertussen denk ik: Hoe schoon is mijn huis?
Eigenlijk kun je alle dagen een draadje is ook een hemdsmouw per jaar opvatten als: Waar maak je je druk om. En dat is een hele goede vraag.
In plaats van ons druk te maken over oppervlakkigheden, uiterlijkheden en het salarisstrookje (is nooit genoeg, zeker niet voor iemand die in de bijstand zit zoals ik), kun je je beter zorgen maken over wat er gebeurd is met onze idealen.
Wat stond ons voor ogen en wat staat ons nu voor ogen. Als daar een significant verschil in zit, kun je je het beste inderdaad zorgen maken over jezelf.
Wat doet het ertoe of de mode nu wit is, terwijl ik altijd zwart draag. Daar houd ik mij niet mee bezig. Volgend jaar is de mode roze, het jaar daarop weer groen en die kleding die je twee jaar geleden hebt gekocht is echt nog niet versleten.
Daarom ben ik sinds mijn 11-de al in het zwart gekleed. Alles in mijn garderobekast is zwart, nagellak zwart, make-up zwart. Voor een feestje heb ik dan nog wel een kleuriger outfit maar aangezien ik als alcoholist nooit naar feestjes ga, is die kleding nog ongebruikt.
Hoewel ik sinds mijn stemgerechtigde leeftijd behoorlijk naar rechts opgeschoven ben, heb ik nog wel de idealen van toen; alleen de wereld is anders geworden.
CPN mijn eerste stem op Ina Bouwer, is langzaam iedere vier jaar opnieuw veranderd.
De vorige landelijke verkiezingen heb ik nog D66 gestemd om ze te behouden in politiek Den Haag. Spijt is een groot woord. Hoewel?
In Politiek Den Haag doen ze in ieder geval niet een draadje per dag, daar is het zoals de wind waait, waait mijn jasje.
Wordt vervolgd!

Assepoester

Mein Teil

Es ist Mein Teil: Ofwel dit gaat over de piemelaar ofwel de mannelijke Jodokus.
Het beruchte nummer heet eigenlijk Mein Teil van de Duitse Industrialmetalband Rammstein. Zelf noem ik het altijd hightechsmmetal (leuk voor scrabble) maar daar gaat het hier niet over. Het nummer gaat over een kannibaal die de penis opat van een slachtoffer dat zichzelf als eetwaar had aangeboden op Internet. Natuurlijk reageerde er een pervert: De penis werd opgegeten en het slachtoffer stierf aan bloedverlies. Een enorm schandaal hierover ontstak in Die Bildzeitung en andere Duitse media en werd nog groter toen Rammstein een oorverdovende metalsong hierover schreef waarbij tekstschrijver en zanger Till Lindemann niets aan de verbeelding overliet: Du bist wass du isst. Jaja.
Ik heb dat eerder gehoord van een vegetarier die zei dat mensen die vlees eten zelf op een varken gaan lijken. Zelf zag ze eruit als een veenlijk, dus had in mijn idee
geen recht van spreken.
Rammstein valt nogal eens ten prooi aan vooroordelen. Zo zou de band fascistisch zijn, danwel uit neonazi's bestaan. Niets is minder waar. Rammstein bezingt (beschreeuwt) dood, verderf, verdriet, eenzaamheid en sex. Er komt geen rascistisch danwel fascistisch woord in het hele reportoire voor.
Hooguit kun je zeggen dat Till Lindemann, de gezichtsbepalende factor van de band wat ziek in zijn geest is. Geslagen, misbruikt en verwaarloosd in zijn jeugd door zijn ouders en later door het Oost-Duitse regime die zijn zwemkwaliteiten hadden gezien. Hij MOEST van het regime uitkomen op de Olympische Spelen van, ik meen, 1982 voor het lange baan zwemmen en dat zie je dan ook nog altijd aan die enorm ontwikkelde torso. Hoewel hij zichzelf tijdens ieder optreden in brand steekt en door brandende hoepels heenrolt, durft hij geen interview te geven. Hij zuipt zich na het optreden steevast klem. Ookal is Duitsland sinds de val van de muur niet meer in tweeen gedeeld en worden mensen die over de muur willen klimmen niet meer neergeschoten, de angst is er nog steeds. "Alleen de vogels vliegen van Oost naar west-Berlijn worden niet teruggefloten ook niet neergeschoten," van het Klein Orkest kent iedereen: alleen wie er gewoond heeft of geweest is weet hoe hoog het prikkeldraad bij de muur was en hoeveel gewapende soldaten er stonden om iedereen neer te knallen die probeerde te klimmen.
In Cuba is het eender onder El Commandante. Zelfs bij de hotels staan gewapende soldaten. Nu Fidel bijna dood of reeds dood is, is Raoul Castro al bezig een scenario te schrijven hoe hij de bevolking van de straat houdt.
WS is El Commandante al dood en is het noodscenario van kracht: er is immers geen nieuws meer te zien uit Cuba.In ieder geval zal het regime Amerika op afstand willen houden, diezelfde Amerikanen die overigens de beruchtste gevangenis op Cuba hebben op een heel klein stukje eigen land: Guatanamo Bay. Daar waar de Amerikanen de gevangenen zonder enige vorm van proces zolang vast houden als ze willen en ze stelselmatig vernederen en mishandelen.
Waar halen de Amerikanen het lef vandaan om het over mensenrechten te hebben?
Het is het land van materialisme, oppervlakkigheid, tandpastasmilende chearleaders, goedkope sex, slechte films en cola drinkende en hamburgervretende Amerikanen, die van de hoed noch de rand weten. Onder Bill Clinton werden ze nog een beetje heropgevoed, voor zover dat kon. Maar met die smeerlap van een Bush is dat geheel te niet gedaan. Nou dat is er uit.
Das war Mein Teil. Ofwel mijn deel aan het nieuws van vandaag.
Oja: Gelukkig is Lousewies de Laan uit.

Groetjes Assepoester

Men lijdt het meest door het lijden wat men vreest

Lieve lezers,

Back home again from the hospital. Ofwel: terug uit het ziekenhuis, waar ik geopereerd ben aan wat vleesbomen in de baarmoeder.
Drie maanden van te voren had ik al nachtmerries. Twee weken van te voren pakte ik de overlijdensverzekering erbij, ervan overtuigd dat ik de narcose niet zou overleven.
Tenslotte ben ik een drankorgel, zuipschuit ofwel alcoholiste.
Vier dagen voor de operatie heb ik mij laten opnemen: dat was van te voren afgesproken met mijn case-manager. Opname op de alcoholdetox zodat ik uit angst niet zou kunnen drinken voor de operatie.
Zo had ik mij dan ook heilig voorgenomen om dit maal ZONDER promillage aan te komen. Maar zondag kreeg ik visite en waren er zo twee flessen doorheen. Dus verscheen ik afgelopen maandag wederom NIET nuchter op de detox, maar met 1.47.
Ik had drie dagen om te herstellen en dat was afzien. Cold Turkey!!!!!
Enfin gisteren moest het dan allemaal gebeuren. Foto van Kayl en Bjorn met mij in gelukkige tijden in het zicht en een verloofde die mijn hand vasthield, lag ik te wachten tot ik aan de beurt was, van 11 uur tot 15.00 uur.
Toen ik naar de OK werd gereden was ik vreselijk kalm, alsof ik al afscheid van het leven genomen had. Gelukkig werken ze tegenwoordig niet meer met dat vreselijk gore lachgas (he Kayl?) maar met een infuus waarin langzaam het narcosemiddel in je bloedbaan wordt gebracht.
De verpleegster kreeg de naald er niet in want ze kon mijn aderen niet vinden.
De anaesthesist lukte het wel: een alleraardigste jonge knul en langzaam zakte ik in een diepe coma.
Maar....... voordat ik weggleed, kwam de chirurg mij nog even een hand en een aai over mijn bol geven en keek ik in de ogen van een vreselijk aantrekkelijke man: DR Haans.
De verhalen die ik over zijn verschijning had gehoord, klopten of zag ik het verkeerd door de wazige toestand waarin ik thans verkeerde?
Nee hoor: Na twee uur verscheen de man weer aan mijn bed. Maar wederom kon ik mijn eigen oordeel niet toetsen want ik was nog steeds wazig.
De nacht duurde lang want in een ziekenhuis kom je aan slapen nauwelijks toe door alle andere patienten op zaal en de zusters.
Ik lag met drie jammerende Moslima's die steeds vroegen om pijnstillers en ik?
Ik had nergens last van. Om 6 uur sóchtends was ik het gejammer op zaal zo zat dat ik mij heb aangekleed om buiten een peuk te gaan roken en daarna pakte ik mijn spullen en vertrok naar de recreatiezaal voor het journaal. Nog steeds geen nieuws over de eventuele dood van Fidel, maar het zou mij niets verbazen als hij al dood is en men aan het brainstormen is om de op hand zijnde revolte van de bevolking de kop in te drukken.
Van de verpleging had ik allang thee en koffie gekregen want zo'n kwieke patiente zien ze niet vaak. Nee, ik mocht nog niet naar huis want de DOC moest nog komen.
Ik ging er niet van uit dat het Haans zou zijn, gezien zijn overvolle agenda.
De secretaresse kwam mij roepen dat de dokter er was dus ik trok een sprintje naar de gang en liep plots achter dokter Haans, die ik hoorde vragen of er nog mooie dames op zaal lagen.
"Nou liggen? Er loopt er een achter je." Dokter Haans keek om en zei: "Ja, daar hebben we Astrid." Hij gaf een korte medische uitleg over de operatie die hij had verricht en de adviezen wat ik voorlopig niet mocht doen. "Enne... ook niet met een man, je weet wel."
En hij gaf me een dikke knipoog en een ferme handdruk.
Bang voor het ziekenhuis ben ik niet meer, zeker niet als ze zo deskundig en knap zijn als dokter Haans.