vermiste vriend gevonden

Lieve lezers,

Hier spreekt een dolblije Assepoester.
Mijn vriend Tappie is een tijd aan de Costa, herstellende van een zware hersenschudding en wilde wel reageren op mijn blog. Maar kon dat niet.
Het schijnt ineens zo te zijn dat iemand een "teammember" moet zijn, om een reaktie op mijn blog te kunnen gegeven. Nou ja zeg. Dat heb ik nooit opgegeven, dus ergens in mijn computer is er iets mis. Ik ga het gelijk proberen te veranderen. Want Assepoester wil altijd reakties. Mijn dochter klaagde ook al. En ik vond het maar vreemd al die nonreakties.
Tappie heeft dat gemeld aan dochterlief via de mail, want mijn mail doet het ook niet. Mijn livememail is geblokkeerd. Mijn outlook niet, maar die verzend dus niets. Want na tig mailtjes mijnerzijds naar Tappie blijkt die het dus ook niet te doen.
En het 06 nummer van Tappie ben ik kwijt. Dat stond op een kladje, dus ik kan bellen naar zijn huistelefoon maar als ie al thuis is, neemt hij niet op want ik heb een geheim nummer en staat dus als private geregistreerd op de nummermelder en meestal zijn dat fondsenwervers of begrafenisverzekeraars of energiebedrijven. Dus neem je niet op. Ik ook niet. Tsjerk heeft ook een geheim nummer dus meestal kijk ik eerst tegelijkertijd op nummerherkenning en tijd, als ik al opneeem.
Gelukkig Tappie is terecht! Beterschap Koos. En we zien elkaar wel als je weer in de Randstad bent want ik wil nog steeds een Cleopatrabehandeling.
Gek eigenlijk dat mijn intuitie zo goed werkt. Ik wist dat er iets was. Dat voelde ik gewoon.

Wat ook gek is dat sinds ik niet meer zuip (9 weken, op twee dagen tussendoor na) emoties weer naar boven komen. Ik begin weer mens te worden, zo'n vreselijk sentimenteel mens. De tranen biggelen bij het minste of geringste uit mijn ogen bijvoorbeeld als iemand iets aardigs tegen mij zegt.Een zo net nog toen Tsjerk vroeg of ik bleef eten. Ojee, ze rollen alweer. Maandag in de hal bij Romeo ook al toen ik Arts in opleiding Michiel zag. Hij liep mij straal voorbij. "Ik roep he, Michiel herken je niet meer?"
Hij schrok en bleef staan. "Jesus wat zie jij er goed uit, zeg. Wel mager, maar verder goed. Ik herkende je gewoon niet. We waren bang dat je dood ging."
Oeps, tranen met tuiten in de hal voor Romeo's deur.
Volgens Romeo, (ja DE Romeo) is dat logisch omdat mijn gevoelens minstens een jaar verdoofd zijn geweest. Zuipen om niet te voelen en nu komt het terug in golven om de meest absurde zaken en meestal op die zeldzame momenten dat ik iemand zie.

Assepoester heeft een doorstart gemaakt, nog net precies op tijd!
Dank voor deze mooie dag.

Liefs,

Assepoester

PS Ik ga nu proberen om de instellingen te veranderen, zodat reakties op mijn webblog weer mogelijk zijn.