Vriendschap is een illusie

Lieve lezers,

"Vriendschap is een illusie, een pakketje schroot met een dun laagje chroom.... bla bla.. Totdat hij (of zij) verhuisde naar een andere stad. 'K heb als ik het goed heb nog een kaart van hem gehad."
Je hebt van die mensen die iedereen die ze weleens ergens zien, een vriend noemen.
Dikdoenerij. Het blijkt een vage kennis te zijn via een omweg. Zodra je uit beeld bent, ben je uit zijn of haar gedachtenveld verdwenen. Totdat je hem of haar weer ergens tegen komt en er iets gedaan moet worden waar jij nou net de geschikte persoon voor bent. Zoiets. Wie zich hier in herkent: Therapie is aanbevolen, nee, zelfs noodzakelijk.

Niet dat ik het zelf dagelijks mee maak. Ik heb geen vrienden. Wel vage kennissen.
Nou ja er zijn er twee die ik mijn vriend (gewoon EEN vriend, want in relaties heb ik geen zin meer. De ware, Rene, kom ik toch niet meer tegen en in Hyves en daten moet je bij mij al helemaal niet aankomen. Hoezo daten? Ik ben geen tiener meer!) zou willen noemen. Alleen de telefoon blijft wel heel lang stil. Een van deze mannen komt wel vaker voorbij op mijn blog: Tappie.
Wat is er aan de hand? Naast dat hij telefoonvrees heeft, mailt hij ook niet meer en dat kan een aantal redenen hebben:
1) Hij heeft het te goed naar zijn zin aan de Costa.
2) Hij heeft een mooie dame aan de haak geslagen en zijn huis hier verkocht (is niet ondenkbaar, want hij heeft het een tijd terug in een gesprek laten vallen.
3) Hij is mee gesleept in de echtscheiding van Bart Bakker wiens uitgeverij in de boedelscheiding valt en mijn boek dus in het water. En dus is de Hollandse krant voor overwinterende Nederlanders ook failliet (wie tegenwoordig nog niet?)
4) Zijn computer is net als de mijne voortdurend aan het crashen. (Whaha, daar geloof ik dus niets van want zelfs ik heb de softwarepleister tegen de gapende Softwarewond geinstalleerd en No problems at all.)
5) Tappie ligt in coma of is weer aan de zuip geraakt (lijkt mij ook onwaarschijnlijk)
6) Hij is mij gewoon vergeten in die zin van; uit het oog, uit het hart.
Dat lijkt mij het meest voor de hand liggend. Positivo als ik ben (Weet je nog Tappie in het rookhol? "Jezus had genoeg aan wijn, het behoeft geen Grande Cru te zijn...". Van Kooten en de Bie ofwel de Positivo's)

Mijn andere vriend wordt nooit op deze weblog genoemd. Waarom zou ik hem ook noemen. Hij herkent zichzelf wel in dit schrijven. Het is geen spannende affaire namelijk. Hij is gewoon altijd druk want hij werkt. (Maar hij is wel leuk, grappig, sportief en knap.....)
Ik werk niet , althans niet voor geld. Waarom zou ik ook. Ik ben arbeidsongeschikt verklaard. Maar...Ik werk aan mijzelf en aan het onderhouden van mijn band met de kids en mijn ouders en aan mijn tuin en het huis.

Hij is bijna jarig hoor, mijn kleine ventje! Hij wordt alweer twaalf. Als dismatuurtje van net geen vijf pond geboren en nu een beer van een puber aan het worden. Een heerlijke schorpioen. Daarvan zegt men dat het venijn hem in de staart zit, maar kennelijk hoeft hij die bij mij niet te gebruiken. Ik kan hem knuffelen zonder een giftige steek op te lopen. Maar ja, ik ben dan ook zijn moeder. Ook al wordt hij dan twaalf, hij is al weken, wat zeg ik, maanden bezig met zijn verjaardag en wat hij gaat krijgen en hoeveel legoblokjes dat gaat opleveren. Vanavond had hij het over de legoversie van de Taj Mahal. 5500 steentjes voor MAAR 300 eurootjes.
"Nou ik zou maar niet op veel geld rekenen want iedereen heeft een kredietcrisis. Print maar een foto uit. Te downloaden, gratis en voor niets"
"Ja, in Amerika is crisis, hier niet", antwoordde hij wijsneuzerig.
"Jawel, wij hebben hier ook een kredietcrisis hoor. Banken die omvallen! Het is weer eens wat anders dan instortende gebouwen. We zijn door ons geld heen." Cash money? No cashmoney, no credits, whaha. Tsja het is wel ernstig allemaal. Ernstiger dan die zgn millenniumbug. Het wordt denk ik echt crisis. Maar, elluk nadeel, heb zijn voordeel. Hoezo?
Wie niet naar zijn werk hoeft, omdat er geen werk is, hoeft niet in de file te staan. En dus is het file-probleem opgelost. Dag minister van Verkeer! Scheelt ook weer een paar ton. Lekker weer binnen cocoonen met een wollen plaid om je heen spelletjes doen; memory, risk, stratego, schaken, dammen en Mens erger je niet. Al snoepend van de pepernoten en chocoladeletters die Sinterklaas natuurlijk allang in het pakhuis heeft.

En dan is de cirkel weer rond met het Goede Doel. ''Sinterklaas, wie kent hem niet. Sinterklaas en natuurlijk zwarte piet..... Het ene jaar drinken ze wel, het andere jaar weer niet."

Liefs,

Assepoester