Hoe overleef ik mijn opa in het chalet en de regen

Lieve Kayl

Tsja, zelf vind ik Veronica, SBS6 en de rest van de commercielen ook bagger.
Maar het is heel vervelend dat opa zo star is.

1) Begin geen discussie met hem, vooral niet over politiek, dan krijg je weer hetzelfde verhaal opgelepeld als gisteren en eergisteren (PVDA,,,,,,,,,,)

2) Geen TV kijken is zo erg nog niet, koop een Tinavakantieboek en een Donald Duckvakantieboek voor je broertje.

3) koop voor Bjorn een woordzoekerpuzzelboekje en voor je zelf een mooi boek.
Als je leest, hoef je ook geen tv te kijken.

4) Je hebt toch je laptop bij je. Ga surfen en zoek al het cabaret op dat je kan vinden.

5) Ga met Bjorn wandelen en neem opa mee. Herten spotten.

6) Neem de kookbeurt van oma over. Bespreek s'morgen wat jullie gaan en ga met oma naar de Supercoop.

7) Schenk opa een lekker ( Bluh) glaasje sherry in.


Sterke er mee,

Love U, mama

tour de farce

hi,

Ik ben geen sportfanaat, ik kijk alleen grandprix, formule 1.
Maar ik volg wel het nieuws.
Weg met de tour de France, het is een tour de farce.
Of ze winnen met doping of ze worden uit de tour gehaald omdat ze onvindbaar waren voor de dopingcontrole.
Zo kon het gebeuren dat gele trui-drager Rasmussen ontslagen is.
Geen doping gevonden, hij was er alleen niet wanneer ze hem wilde traceren.
Schei toch uit. Weg gele trui, weg winnaar van de tour.
Nu wint iemand de tour die tot op heden geen indruk heeft gemaakt.
Vandaag is immers de laatste etappe: Parijs.
De winnaar had Rasmussen moeten zijn. De winnaar van vandaag stelt geen reet voor.
Een farce dat is het.
De tour de France zou verboden moeten worden. Dan ook geen dopingcontroles en de rest.
Trouwens een vent op een racefiets is zo onaantrekkelijk als een varken in de modder. Een impotente lul dat is het en dat heeft ie.
Geef mij maar een Kimi Raikonen of een Philippe Massa, in een Ferrari zit pit.
Een racefiets is het gewoon niet.

Assepoester

I want to break free, Queen, met de legendarische Freddie Mercury.

I Want to break free.
I want to break free from your lies,. you´re so selfsatisfied
I don´t need you, I´ve got to break free.
God knows how I want to break free.
But life still goes on. I can´t get used living without you on my side.

Kortom Reneetje handel, of je bent mij kwijt. En mijn kinderen.
Ik ben zelf van het pad af.
Ik draai nu zelf steeds het riedeltje, mijn eigen riedeltje en daar hoef ik mijn stem niet voor te gebruiken, tenzij ik de behoefte voel om mee te zingen. Maar die behoefte voel ik niet.

I get so lonely, living on my own.



Love U,

Assepoes

Der Meister, Rammstein, Herzeleid

Lieve lezers,

Ik ga er aan onder door. Ik trek het niet meer. Ik leg al mijn verantwoordelijkheden bij Der Meister, iemand die ik niet persoonlijk ken.
Ik hoop dat hij mijn ziel rust geeft.

"Der Meister",

"wass hat der Meister uns gesammt?
Verdruten wir der Jungsten Tag.
Es wird Keine Warme Geben,
Keine Engel kommt uns zu regnen,
Lauft Lauft fur eueren Leben."

Voor Duitshaters: Kom voor jezelf op. Hulp van God krijg je voorlopig niet, speel op safe.
Rene wilde mij nooit meer zien. Zijn Dokter belde naar mij op. Dat Rene naar de neuroloog moest of ik hem maar wilden brengen.
Maar ik heb geen rijbewijs, dus ik heb gezegd dat Rene maar een taxi moest bellen. Ja toch.
Dr Jansen bevestigde mijn mening: hopeloos, steeds dezelfde onzin uitkramend.
Ik kan vandaag crisisdienst gaan spelen, maar volgens Jansen had hij al twee flessen port op.
Ik blijf vandaag lekker weg daar. Ik denk aan mijzelf, want wat ik ook doe, Rene onthoudt het niet.
Dus hij zegt dat ik er niet ben, terwijl ik daaro ben en handel.
Dat maakt ff niets uit voor Rene, niets interesseert hem meer.
Het kost mij moeite om niet als nursing Cinderella op te treden. Maar op dit moment kookt hij maar lekker in zijn sop gaar.
Niets van alle afspraken die ik gemaakt heb, zijn nagekomen.
Dat heet dweilen met de kraan open, water naar de zee dragen.
Dit doet ongelooflijke pijn. En die wil ik niet voelen.

Assepoester

It´s the same, the same, the same, mediocracy, Softcell

Lieve lezers,
Lieve Kayleigh, Lieve Kaatje,

Heel erg bedankt voor jullie support en teksten.
Ik ben tot tranen geroerd.
Jullie weten niet wat jullie over de situatie moeten zeggen, nou dan kunnen we elkaar een hand geven.
Ik kan de situatie alleen beschrijven, van uur tot uur. Ik houd een dagboek bij voor Rene, zodat hij als hij uit zijn roes is, kan teruglezen wat er gebeurd is de afgelopen dagen. Want daar heeft hijzelf geen enkele notie meer van.
Ik ben de afgelopen drie dagen drie keer de deur uitgezet door Rene.
Gisteren heb ik mij laten ophalen door zijn lieve broer Paul, ooit de Gordon Ramsye van De Witte Raaf, tegenwoordig verhuizer, dus heeft hij een HUMV. Ofwel een PCHoofdtractor. Rene en ik zaten op de bank, toen Paul aanbelde en Rene aan het schelden was. Je bent er nooit voor mij, je denkt alleen aan jezelf, het interesseert je allemaal niets............................
Paul hakte gelijk Rene´s kop af. Je slaat wartaal uit, ga naar bed. Ik breng Astrid thuis, maak het niet erger dan het al is.
Het is mijn verjaardag en behalve een aantal kaarten en Kayleighs mooie blog en Kaatje, is juist Rene deze vergeten. Moet ik nu gaan zeuren. Nee, Rene weet niet meer wat hij doet, hij heeft geen besef van tijd en realiteit en zolang hij daar nog de volgende glazen bijgooit, blijft dat zo.
Ik ga dus naar huis en probeer hem vandaag , 27 juli, opgenomen te krijgen op een detox.
Zoetermeer, Monster, maakt niet uit. Ik bel en bel met zijn dokter, met de alcoholdetox, met Danielle Otten. Nul op request, eerst moet zijn huisarts de situatie beoordelen.
Oke, ik bel weer de spoedlijn en krijg voor elkaar dat Dr Janssen op huisbezoek komt.
Ik bel Rene, die ik een uur geleden ook belde en hij weer kwetsensde wartaal uitsloeg.
Doe in godsnaam de deur open voor de doc Rene, trek je huisbroek aan en DOE OPEN.
Hij beloofde dat. Ik heb gezegd, ik bel je rond 13.00 uur terug om dit te checken.
Nu is het afwachten. Ik voel de energie uit mijn lichaam wegvloeien. Deze situatie is niet goed voor mij. Ik ben op, ik heb zucht en niet zo´n klein beetje ook.
Ik weet niet meer waar ik goed aan doe. Ik mis mijn kinderen.
Ik mis Kayl met haar gebeb, ik mis Bjorn met zijn aandoenlijkheid. Zie foto boven.
Ik weet niet meer waar ik het beste aan doe, wat voor keuzes ik moet maken. Dus ik doe ff helemaal niets. In het midden van de moeilijkheid, ligt de grootste kans, met dank aan Kaatje.

Assepoester

Whiskye in the jar and Sad but True, Metallica

Whiskye in the jar, Sad but true


Doe mij maar een whiskye, maar dat heb ik niet in huis, Wack for my daddio. Jawel die komt morgen langs, wanneer ik 39 word.
Sad but true, HET nummer van het zwarte schijfje. IK wist niet dat dat nummer zo dicht bij mijn zijn van dit moment kon komen.
He, Iám your live, Iám the one who take you there.
Im your dreams, Iám your eyes, I´m the pain, While you repay, You know its SAd but true. I´m the hate when you want love, I´m the pain when you can´t feel, I´m you, Sad but true. Rene is boos.
Voor het eerst in de 2 en een half jaar die we samen doorbrengen.
We hebben NOOIT ruzie.
Drank is de oorzaak, Rene had een kwade dronk, een heel kwade dronk. Niet omdat hij weer terug gevallen is in het alcoholisme, maar omdat hij zo´n vreselijke hoofdpijn heeft en de pijn niet weg gsat met pijnstillers. Daarnaast is hij depri en gaat dus niet naar de dokter voor anti/migrainepillen. Drank is er eerder en zonder veel moeite. Ik begrijp dat, maar boos bemn ik er wel over.
Als zijn baas hieruit, arboman kwam langs en Rene was niet aanspreekbaar, opmaakt dat hij zijn werk niet doet vanwege drankzucht, dan is hij zijn baan kwijt. Dat staat in zijn contract. Rene denkt trouwens al dat hij zijn baan kwijt is, dus handelt hij helemaal niet meer.

Ik moest opdonderen. Oke, dat laat ik mij een keer zeggen en bel gewoon iemand op die mij komt halen. Ik ben allang niet meer the love/addicted, ofwel de liefdesverslaafde. Dus ik ben weggegaan met Angelo die morgenmiddag vertrekt naar China, Nepal, Tibet.
In de auto geen Rammstein, Ronald doe daar iets aan.
Maar Brian Ferry. Geen Marianne Faithfull, geen Metallica, geen Rammstein, geen Judas Priest, alleen dertien in een dozijn muziek. Ronald lief dat je mij kwam halen, maar je hebt gewoon geen goede smaak. Breaking the law, dat zou toepasselijker zijn geweest. Niet voor Angelo, maar voor mij.
Maar goed, ik was allang blij dat ik niet weer met de bus hoefde, in de regen, overstappen. Weg uit de dreiging. Of ik nog terug kom.
Ik weet het niet meer.
Ik ben er nooit voor hem, heeft hij gezegd, maar hoe kan dat waar zijn wanneer ik de hele dag aan de telefoon heb gehangen met zijn dokter, fysio, zus, broer, moeder en
Noodmedicijnen voor migraine heb gehaald bij de apo.
En de afspraken die ik voor hem heb gemaakt, is hij gewoon niet na gekomen.
Ik moest toch opdonderen, dus hij is niet meer uit zijn bed gekomen. Hij wil van de wereld zijn, dus neemt hij ook nog mijn seroquel, als hij slaapt voelt hij geen pijn. Dat is geen schande en ik begrijp dat goed, MAAR natuurlijk wel laks en probleem vermijdend.
Ik schort mijn afspraken met Rene voorlopig ff op. Met een depressieve man valt niet te praten, met een niet depressieve Rene is praten ook al een opgave.
Ik heb geen zin in ruzie, want als borderliner trek ik mij elke negatieve opmerking aan. Waar of niet, dat maakt niet uit.
Ik neem afstand van iemand die zegt dat ik moest opdonderen.
Er is een excuus Whiskye in the jarrow, maar dat pik ik toch niet meer.
Het is waar Drank maakt meer kapot dan je liefhebt.
Ik hou van Rene, heel veel, maar ik heb een hekel aan het ´´Laat maar`´, probleemvermijdend gedrag, laksheid. Ik baal ervan.
Als je nou gek wordt van de migraine hoofdpijn, dan sta je toch om 8 uur s´morgens voor de deur bij de praktijk. Nee, hoor. Maar dan moet je ook de verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag en ophouden met zeuren, klagen en depressief gedrag. Dat had allang verholpen kunnen zijn. Handelen dus en wel vandaag.

Inmiddels, is het 26 juli en heb ik dit bericht herschreven. Ik kan op Rene niet boos blijven.
Hij had om 8 uur vanmorgen weer een afspraak met de fysio, weer niet geweest. Hij belde mij terug, hij is zelfs vergeten dat ik jarig ben, mwah dat kan mij niet schelen. Wat zegt nou een datum, weer een jaar ouder, leuk. Hoe ouder ik word hoe minder last ik krijg van de borderlinestoornis, dus op mijn 50ste ben ik NORMAAL.
HUH. Of ik zo snel mogelijk kom, ik zie het niet meer zitten, zei hij. Hij wist niet meer dat hijh gezegd had dat ik moest opdonderen. Dus± ik ga. Een hopeloos mens laat ik niet zakken.
Oke, ik kom, ik cancel mijn ouders en de rest. Morgen zorg ik dat ik weer in Leidschendam ben.

Assepoester

je doel is niet het belangrijkste, wel de reis er naar toe

Lieve Kaatje, Tappie,

Ik zit met een megaprobleem.
Rene is out of order, hij heeft een hernia of een whiplash,
En om de vreselijke bonkende koppijn te verdoven, heeft hij een promillage van heb ik jouw daar.
De noodafspraak met zijn doktet om 7.45
uur, gaat allang niet door. Want de pastient ligt in coma.

Hij slaapt gelukkig: geen wartaal.
De fysio bereiken we wel om b15,20 uur, dan moet Rene uit zijn bed en eerst in bad.
Daarna noodconsult bij Dr Jansen.
Ik moet sterk zijn, hoe doe je dat bij iemand met suicide neigingen. Ik kan hem blijven drogeren. Maar dat houdt op.
Door de Librium ben ik heen. terwijl ik sta te schudden.
Dr Janssen biedt uitkomsst,
Ik ben wanhopig,
Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan..........

Een diep bedroefde Assepoes

Kimi is hemelen

Sorry voor het woordgebruik, maar KUT KUT KUT.
Mijn kleine kimi is niet meer.
Positieve gedachten de kosmos insturen heeft in dit geval niet gewerkt.
De flyers wel. Eerst op de deur van mijn portiek (heeft een of andere buur er weer afgetrokken, Vast die mevrouw Cortjens, grrrrr), toen bij de Digros en toen ben ik naar de ARK gegaan. De dierenkliniek bij mij om de hoek.
Het meisje achter de balie herkende haar meteen.
Afgelopen dinsdag is ze binnen gebracht bij de ARK, volledig verlamd en onder de maden. Ze is van binnenuit op gegeten. De kraaien hebben haar ogen eruit gepikt en haar open gebeten.
Ze was echter nog niet dood. Omdat de ARK ook een kliniek heeft in Voorschoten, doen ze zaken met het Dierenasiel in Leiden. Daar hebben ze haar laten inslapen. Ze was niet meer te redden. Pijnlijk detail is dat ze daar in het asiel de dode dieren twee weken in de koelcel laten liggen, zodat de eigenaar -als hij of zij- komt opdagen, het diertje kan identificeren. Dus dat wordt richting Leiden. Grrrrrrr. Dat wordt janken.
Stomme Kimi waarom ga je dan door de luxaflex door uit het raam hangen. Zo moeilijk als je daar doorheen komt, zo moeilijk kom je dan ook weer vice versa.
Arme poes wat zal je geleden hebben. Omdat ik op de detox zat, heb jij een week liggen creperen achter de prullenpark bij dew hoek van mijn flat.
Waarom reageerde je nou niet op die brokjes toen ik om 6 uur sóchtends beneden rond de flat liep te rammelen? Je bent je natuurlijk wezenloos geschrokken. En je had zo´n pijn.
Je lag altijd zo lief met Isis op de grote stoel, samen op het poezenplaid, naast elkaar op mijn bed, ver weg van Schumi. Isis is heel verdrietig, ze eet niet meer.
En ik ben ook heel verdrietig± je was zo´n lief poesje.
Arme schat.
Rust zacht,

Het vrouwtje

Kimi op pole, nu mijn eigen Kimi nog terug!

Lieve lezers,

Jaja Kaatje, ik heb The Secret te pakken gekregen.
Vandaag gaan we gedachten de kosmos insturen die realiteit creeren. Tenminste dat hopen we. Een positieve gedachte is immers honderd keer sterker dan een negatieve. En dat geloof ik zeker. Dus ik visualiseer dat de flyers van Kimi (zie foto) rood pootje weer thuis doet belanden. Daar waar zij hoort.
Nou is het terug vinden van een uit het raam gevallen kat natuurlijk geen kinnesinne. Ik weet niet of hij gewond is. Maar positief denken heeft ALTIJD invloed op je stemming. Als je steeds denkt dat je niets voorstelt, dan ga je je ook zo gedragen. Je straalt immers wanhoop en somberheid uit en dat is geen aantrekkingskracht voor andere mensen. Dus Kimmetje, rood pootje kom terug. De mensen zijn via je foto op zoek. En is het niet zo Gij zoekt en gij zult vinden.

Volgens The Secret moeten we elke dag beginnen tussen waken en opstaan het volgende mantra uitspreken: "Ik ben onvoorwaardelijke acceptatie op alle niveaus van mijn zijn, en daarvoor ben ik dankbaar." Nou dat zie ik mijzelf niet doen. Wat een onmogelijke zin. Ik ga er zoiets van maken: "Vandaag wordt een mooie dag, ik mag er zijn en het leven lacht mij toe." Of iets van die strekking.
Want een pakkende openingszin is het moeilijkste begin.

Dat geldt zeker voor een succesvol boek. Ik heb gisteren wel een uur nagedacht over de openingszin van mijn nieuwe eerste hoofdstuk: Clear blue Sky (Pink Floyd), wat ik maar interpreteer als een nuchtere kijk op het leven. Ja, kun je dan je eerste hoofdstuk niet zo noemen dan? Nee, want ieder hoofdstuk begint met een regel(s) van een bepalend liedje in mijn leven, in die periode.
De openingszin luidt: "Ik heb trek in een neut, maar dat mag niet, daarvoor word ik behandeld." Tja, dat is nou niet een gedachte die ik volgens The Secret de kosmos moet insturen. Maar ik schrijf dan ook geen boek over Neurolinguistisch Programmeren of Positief denken, maar over het nuchtere bestaan van een chronische alcoholiste.

En ach dat Kimi vandaag op pole staat, is fijn. Maar ik vraag mij af of dat ook zo was geweest als Lewis Hamilton tijdens de kwalificatietraining geen enorme megacrash had gemaakt. Enfin: Ik draag vandaag uiteraard mijn Ferrari T-shirt, mijn Schumacherpet en als ik het koud krijg trek ik de Scuderiatrui er ook nog over mijn rode polo heen. Maar ik ga niet visualiseren hoe Kimi middels een kei goede start de pole houdt en de wedstrijd tot aan de finish met de vingers in zijn neus uitrijdt.
Wederom 10 punten zou leuk zijn.
Maar ik heb veel liever dat mijn eigen Kimi haar vrouwtje weer weet te vinden

Assepoester

Moord op de ''kroon''

Lieve lezers,

Als je op zoek bent naar een speciaal boek moet je natuurlijk niet bij een AKO of Bruna zijn. Zo kon het gebeuren dat ik gistermiddag, na ontvangst van info over de complottheorie van Tappie, in de AKO dus vroeg naar HET BOEK OVER PIM.
''Nee mevrouw, u bent de zoveelste die er naar vraagt maar het is er nog niet. Het moet nog uitkomen." Nou vooruit dan maar. Ik stelde mij tevreden een tijdschrift en soit.
s Ávonds tijdens het googlen, las ik alle informatie over het boek van Ine Veen, Moord op de kroon. En wat blijkt? Het boek is al toe aan zijn derde druk. HUH? Wie zit hier te slapen? Mijn excuus is dat ik de afgelopen tijd vnl aan het detoxen was en daar kijk ik nooit televisie. Bovendien mag je in Zoetermeer niet op de compu. Dus ik wist niet dat dat boek al uit was.
Gisteravond heb ik dan ook onmiddellijk Het boek der Boeken besteld via Bol.com.
Waarna ik de bevestiging kreeg dat het boek dinsdag of woensdag bezorgd wordt.
Een mooi cadeautje aan mijzelf voor mijn verjaardag. Ik kan gewoon niet wachten tot het woensdag is.
Het boek beschrijft naast zo'n beetje alles wat Pim deed en dacht een aantal complot-theorieen en bewijst dat er belangrijke informatie verdonkeremaand is. Zeg maar onder de pet gehouden. Ine Veen heeft vijf jaar onderzoek gedaan en heeft iedereen gesproken. Zo blijkt dat Pim al neergeschoten was door een Syrische man die op een electriciteitshuisje lag en dat daarna Volkert zijn schoten heeft gelost.
De gevonden kogels waren van een 9 mm en 5.5mm kaliber. Dat kan natuurlijk nooit uit een en hetzelfde pistool komen. Ook blijkt uit het boek dat in de nacht na 6 minuten over 6 op de zesde mei, dat er in het Piazza di Pietro is ingebroken om de computer van Pim te vernielen. Deze informatie was allang bekend en is nooit door geen enkele krant danwel andere media uitgezocht. Spionnen van de AIVD en CIA zouden in het complot zitten. Daarnaast staan er in het boek nog meer onthutsende feiten.

Ik ben zeer benieuwd of onze politici dit tot op de bodem allemaal in de kamer gaan bespreken, of er koppen gaan rollen, of dat men het boek doodzwijgt omdat er dan weleens hele nare conclusies kunnen worden getrokken.
Het wordt in ieder geval tijd dat iemand in DEn Haag zijn muil opentrekt. Zo niet, dan lever ik mijn stemrecht in.

Assepoester

opnieuw naar de detox, maar dan nuchter

Lieve lezers,

Jullie zien het, ik ben nog steeds hyper. Ik moet schrijven om de informatie in mijn hoofd te verwerken en de rust te laten terug keren.
Dus de ene blog na de andere verschijnt en ik print alles uit, want dat is voor mijn boek.
Ik sta dus op de wachtlijst, ik ga naar Monster, waarschijnlijk over een week of twee.
In ieder geval NA mijn verjaardag (waar ik toch niets aan doe, dus wil ik ook niet tussen mensen zitten) en wanneer de dierminnende, betrouwbare scholier gevonden is.

Vanmorgen ben ik begonnen met de doorstart van mijn boek "De emotionele achtbaan van een chronische alcoholist." Ik heb al een uitgeverij, nl SDU en het is bedoeld voor lotgenoten, partners, familie, andere naasten, hulpverleners en uiteraard studenten Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Misschien kan ik zo subsidie ergens vandaan halen, want zonder arrogant te zijn. Het is wel de bedoeling dat dit boek verplichte literatuur wordt voor mensen die in de verslavingszorg gaan werken.
Ik heb eerst alle 14 hoofdstukken die ik al geschreven had opnieuw uitgeprint. Vervolgens heb ik alle weblogstukken die ik geschreven heb tijdens en na mijn verblijf van de laatste keren Monster en Zoetermeer uitgeprint.
Daarna ben ik eerst de ''belangrijkste'' pagina gaan schrijven: Het voorwoord. Het boek wordt opgedragen aan mijn kinderen en in tweede instantie aan mijn collega-alcoholisten zonder wie ik dit boek nooit had kunnen schrijven.
Nu moet ik nog een nieuw eerste hoofdstuk maken: Het hoofdstuk van de nuchtere Assepoester. Dat was nl het manco van het enige andere ervaringsboek over een alcoholiste: ''Help, ik verzuip. Wel alle ellende, maar hoe het verder gaat in het nuchtere leven, vind je in dat hele boek niet. En dat zou toch het einddoel moeten zijn. En dus het begin van het boek. Het biedt bovendien hoop dat het met sommigen van ons structureel goed blijft gaan. Wat wil zeggen: Een nuchtere kijk op het leven.
Het laatste hoofdstuk moet de cirkel van een nuchter bestaan weer sluiten. En dan
komt er nog een bijlage met voetnoten waarin begrippen als delirium, insult en Librium om maar wat te noemen, uitgelegd worden.

Kortom, inspiratie zat. Maar dat kan ook niet anders na zo'n idiote week.
In een week maak je op een detox meer mee dan in een normaal jaar.

Zo en nu ga ik even het journaal kijken, want meer dan de vliegtuigramp in Brazilie heb ik deze week niet opgepikt.

Tot morgen en slaap lekker,

Assepoester

Angst is jouw bezit, de angst bezit jou niet

Lieve lezers,

De negatieve reacties op mijn vorige stukje vallen in de categorie onbeduidend na het nieuws wat ik net heb gehoord.
Vanuit de JH Donner kreeg ik de mededeling dat mijn maatje verdwenen is na mijn vertrek. Met een angstig voorgevoel weet ik wel wat er gaande is, maar persoonlijke informatie mocht echter niet worden doorgegeven. Dat is nl de wet van de privacy. Ze wilden mij het alleen even laten weten. Ik tast dus in het duister. Ik vermoed alleen dat hij is overgeplaatst of de open lucht weer heeft opgezocht. Wat zoiets betekent als nat regenen in de stortbuien van vandaag op een plek in de bushbush. En dat terwijl hij mij een briefje in de handen duwde met de tekst ''Angst is jouw bezit, de angst bezit jou niet.''
Waarom nou toch? Lekker is dat. Dat je wel hoort dat hij er niet meer is, maar het waarom wordt er niet bij vermeld. Ik begrijp die wet van de privacy wel.
Maar nu vraag ik mij af of ik dit wel had willen weten.
Ik ben geen Atlas die de wereld op zijn schouders kan dragen. Ik ben geen God die wonderen kan verrichten. Ik kan de wereld niet sturen. Ik kan alleen mijn eigen boot besturen. Dat dan nog wel.
En zo gaat dat nou op een detox. Dat zijn nu de pragmatische aspecten van de menselijke communicatie.

En dat terwijl we gisteren zo verschrikkelijk hebben gelachen om iets triviaals als de was. Ik haqd een was van verschillende mensen gedraaid en daarna in de droger gestopt.
Toen de was droog was, ben ik deze voor iedereen gaan opvouwen. Heerlijk geurende schone was. Totdat ik een onderbroek aantref die volledig stinkt naar de pies.
Ik dacht dat ik een stuip kreeg. Ik kwam werkelijk niet meer bij. Zoiets stoms gebeurt alleen op een detox. Kennelijk had een van de mannelijke lotgenoten, want het was een herenslip in zijn broek gezeken en die in de wasdroger gedaan om deze weer te laten drogen. Om deze daarna natuurlijk weer aan te trekken.
Ik met die stinkbroek naar de post, gillend van de lach. Ojee zegt Doortje daar komt Assepoes weer met iets. Ik zeg:''Dit geloof je niet. Een pisbroek tussen de schone was." Ik moest hem van Doortje maar heel snel weggooien. Dus ik gooi die pisbroek in de eerste de beste vuilnisemmer die ik tegenkwam en die stond toevallig weer in de keuken. Waarop Martijn weer in woede ontstak.

Martin, uit Zoetermeer, heeft weleens tegen mij gezegd dat ik het liefst op de detox wil blijven wonen. Dat is natuurlijk flauwekul. Maar dit had ik niet willen missen. Zoiets maak je thuis echt niet mee.

Trouwens over angst gesproken. Ik ben vanmiddag op zoek gegaan naar het boek over het complot moord Pim Fortuyn. De vrouw van de boekhandel zei dat ik al de zoveelste was die er naar vroeg. Maar het is gewoon nog niet uit. Ik zal gaan googlen wie het geschreven heeft en wanneer de release wordt verwacht. Want al moet ik er s'nachts voor in de rij gaan liggen. Ik moet en zal dat boek hebben. Een voorproefje heb ik wel gelezen. Gekregen van Tappie. Het boek is geschreven door Ine Veen en heet ''Moord namens de kroon." In het boek wordt bewezen dat er twee schutters zijn geweest, vanwege kogels van verschillend kaliber en spelen spionnen van de AIVD en CIA een grote rol. Het boek vertelt werkelijk alles over Pim, beslaat 405 pagina's en is HET BOEK OVER PIM. Volkert heeft het niet in zijn eentje gedaan blijkt uit het boek. Professor Dr Smalhout heeft een column over het boek geschreven dat op 6 mei al aan hem is overhandigd. OP te googlen voor de liefhebbers.
Waar of niet waar. Maar ik MOET dat boek hebben.

Liefs,

Assepoester

help waar is rood pootje?

Lieve lezers,

Na het drama van de val van mijn poes uit het raam, kon ik niet meer uit mijn woorden komen van emoties. Dus ik heb die twee zinnen verwijderd en begin gewoon op nieuw. Het was dus half 6 s'ochtends, ik lag een peuk te roken, het was bloedheet dus het raam stond open. Maar de luxaflex zaten dicht. Nou was rood pootje toch al de eigenwijste van de twee jonkies dus ze moest en zou uit het raam hangen. Dwars door de luxaflex heen. En toen zag ik haar zo pardoes recht naar beneden vallen.
Rammelend met brokjes rond de flat leverde geen resultaat en toen moest ik de volgende dag naar Monster. Flyers moeten dus nog gemaakt worden.
Het vervelende is dat ik haar kwijt ben. Maar nog vervelender is dat Isis, de Noorse boskat haar ''kindje'' kwijt is. Ze had haar geadopteerd als haar eigen kitten. Terwijl ze van Schumi niets moet hebben.
Vanmiddag toen ik thuis kwam, miauwde Isis klagelijk, ze mist haar kind. En Schumi is de gebeten kat.
Morgen ga ik Amivedi inschakelen en een flyer maken.
Maar of dat resultaat heeft, ik betwijfel het.
Kimi of Kimmetje, genoemd naar mijn favoriete coureur bij Ferrari (de ander heet immers naar de 8-voudige wereldkampioen formule 1 en heeft Ferrari weer op de kaart gezet), werd al gauw omgedoopt tot rood pootje omdat ze een opvallend rood pootje heeft, terwijl Schumi helemaal zwart/grijs gestreept is.
Huhu, ze is dus nog steeds kwijt en ik wil haar terug.
We missen haar, zelfs de fretjes. Die zijn hun doelwit kwijt want rood pootje is altijd te dom geweest om de hoogte op te zoeken wanneer de fretjes rondhuppen en dan hangen Till en Kruspe al gauw aan Kimi's staart. Spielerei, maar toch.
Ik hoop maar dat ze veilig is.

Liefs,

Assepoester.

Wo willst du hin, so ganz allein treibst du davon (Seemann-Rammstein)

Lieve lezers,

Kayltje zou zeggen wees hyper. Nou dat ben ik en dat gevoel haat ik. Ik ben thuis, ik vind geen rust. Ik moet schrijven om de rust binnen mijzelf terug te vinden, zo vanuit het kippenhok aan de JH Donner.
Tussen een van de commentaren bevindt zich de reactie dat ALLE mannen op de detox eng gevaarlijk zijn. Rare opmerking. Zijn mannen buiten de detox dan niet gevaarlijk?
Persoonlijk ben ik een mannenvrouw. Mannen zijn, ook op de detox, VEEL prettiger in de omgang dan vrouwen. Mannen weten van aanpakken. Niet zeuren, maar doen (uitzonderingen daargelaten), mannen roddelen niet (wederom uitzonderingen daargelaten), mannen kijven en kissebissen niet. Ze hebben geen 18.000 woorden nodig om iets te zeggen wat in drie zinnen ook kan. Mannen zeuren niet over zaken die niet een twee drie oplosbaar zijn. Kortom mannen zijn prettiger gezelschap dan kippen in een kippenhok.
Ik ben dan ook geen vrouwenvrouw. Ik ken persoonlijk maar heel weinig vrouwen die niet gemeen, vals, krengerig, jaloers en zeurderig zijn. Van die vrouwen gaan mijn oren toeteren en slaat mijn innerlijk op hol.
Met mannen kun je bovendien schaken, vissen, motorrijden, uren zwijgen en gewoon jezelf zijn.
Bij vrouwen moet je altijd de concurrentie aangaan om de aandacht van de leukste mannen te krijgen. Je moet op hakken lopen, nou daar kun je geen herten mee spotten hoor. Gedver zeg. De enige leuke vrouw die ik ken is mijn eigen lieve Kaatje.
En ben ik dan een manwijf? Nee hoor lezers, ik ben supervrouwelijk, zonder de krengerige eigenschappen van vrouwmensen die ik net noemde.

En uitzondering maak ik wel voor de dames van de verpleging in Monster: Stuk voor stuk leuke ''wijven'' die weten van aanpakken. Zoals Emmy, Doortje, Renate, Chris. Kanjers zijn dat, stuk voor stuk. Maar de verpleging van Monster heeft dan ook in twee jaar tijd een metamorfose ondergaan. Het is een prachtig team, jong en dynamisch, want laat ik Terry, Frank, Monique, Najib (met gebruiksaanwijzing dat wel), en Yetti niet vergeten. En natuurlijk Egbert he.
Of Dr Saad, met zijn Russische accent en zijn dure maatpakken en zijn kennis van zaken.
Ik heb hem gevraagd waaar hij op Internet te googlen is, maar helaas Dr Saad wil niet op internet, terwijl hij toch bezig is met een onderzoek naar een nieuw medicijn.

Hij wil dat ik aan de Topomax ga. Een anti-epiliptica dat de zucht naar alcohol doet verdwijnen. Het middel is echter ontzettend duur en onderzoek onder Topomaxgebruikers moet geld genereren van het ministerie van volksgezondheid.
De bedoeling is dan ook dat ik mij aanmeld op de wachtlijst bij Hans van het opnamebureau en nuchter en regulier opgenomen wordt onder de hoede van DR Saad. Nou dat wil ik wel. Elke dag die prachtige kop die mij aandachtig bekijkt.
Het probleem ligt echter bij mijn beestjes. Dus ik zoek een betrouwbare scholier die elke dag tegen een kleine vergoeding mijn beestjes wil verzorgen, de fretten minstens een uur laat hoppen en de poesjes aandacht geeft. Want een tijdelijk asiel kan ik van mijn bijstand niet betalen. Zo niet dan gaat dat ''feest'' niet door.
Want de troep die ik in mijn huis tegenkwam terwijl de beestjes toch elke dag eten kregen, was vreselijk. Wel twee boeken als cadeau op tafel, maar al mijn planten naar de filistijnen behalve de calanchoes die onverwoestbaar zijn. Om over de rommel op de vloer en de gebroken plantenpotten maar niet te reppen.
En dat terwijl de peperplant pepertjes had, de tomatenplant tomaatjes.
Enfin: Tranen ins gesicht. Kweken voor niets geweest. Jammer.
Maar goed gelukkig kwam mijn dynamische casemanager om mij moet in te spreken (ook een dijk van een wijf, zal ik maar zeggen.)

Vanavond doe ik de kaart op de post aan de staf van de JH Donner want een bedankje is echt verdiend. Ik ben ontzettend goed geholpen en dat geeft mij de moed om door te gaan. Straks ga ik eerst de herten spotten. Ik weet zeker dat ze er vandaag speciaal voor mij zijn, want net als mijn levende bontjes hebben ze mij vast gemist.
En dan nog een tip, cq vraag aan Tappie. Ik heb een artikel gelezen over het complot. Je weet dat ik daarmee de moord op Pim bedoel.
Het boek is te koop. Kun jij uitzoeken waar ik deze kan bestellen en door wie het geschreven is?
Jij weet dat veel sneller te vinden dan ik als rasechte speurder.
Ik heb nog een aantal makkelijke dingen te googlen zal ik maar zeggen.

En om met Rammstein ook weer te eindigen: Ik bestuur mijn eigen boot. Der beste Seemann war doch ich.

Assepoester

Waarom zou iemand je vertrouwen geven, als je het zelf niet hebt

Lieve lezers (fans hoop ik),

Met deze zelf bedachte tekst heb ik ''afscheid'' genomen van de groep. Hij hangt op het memobord in de omgebouwde kast, cq het rookhol. Afscheid nemen is nog een groot woord, dat gebeurt vanmiddag pas, want totdat Dr Saad (een ontzettend innemende arts uit Irak en afgestudeerd in Rusland, wat ook duidelijk aan zijn accent te horen is)
tijd heeft ben ik zwerver over het terrein. Wederom. Om 11 uur voeg ik mij weer bij de groep, die aan het sporten is, dan de keuring en het geflirt met Dr Saad, dan de lunch en dan terug naar Isis en Schumi en de huppende briesende fretjes. Ik kan niet wachten om die lieve bontmantels weer te zien hoppen (want dat is wat ze doen). De tranen lopen nu alweer over mijn wangen. Heimwee zullen we het maar noemen.

Het was gisteren een wel heel emotionele dag. Zodanig dat Doortje (een dijk van een wijf) s'avonds voor de corveebespreking een extra groepsbespreking inlaste om de megawrijvingen binnen de groep te reduceren. Dat deed ze op een wel heel speciale manier. Omdat tijdens een groepsbespreking iedereen vaak door elkaar heen roept, elkaar in de rede valt, afgeleid is door gezichtsuitdrukkingen en andere hindernissen voor goede communicatie, moesten we een half uur lang met de ogen dicht zitten en mediteren. Tijdens het mediteren stelde ze iedereen de vraag wat we gewonnen hadden van ons verblijf op de detox. Tijdens het mediteren stroomden de tranen gewoon geruidloos over mijn wangen en misschien was het daarom dat ze het laatste aan mij vroeg wat ik gewonnen had bij mijn verblijf op de Jh Donner.
Ik zei dat ik het moeilijk vond om over een win-winsituatie te spreken. Ik voel mij namelijk een loser eerste klas. Wat ik wel gewonnen had waren twee dingen: de liefdee van de verpleging zodat ik mij niet zo eenzaam voelde en dat ik nog steeds niet dood ben. Toen ik dat zei hoorde ik mijn maatje (jaja Angelo, ik ben weer iemand tegen gekomen!) naast mij huilen.
Het mooiste van deze groepshealing was dat iedereen vanuit zichzelf sprak en dat wat de anderen zeiden bij mij diepe indruk maakte.
Het klinkt zweverig, maar dat is het absoluut niet.
Tijdens de groepshealing ging de huiskamer telefoon tig keer en dat bleek Angelo te zijn.
Later belde hij weer en ik vertelde van de groepsbijeenkomst om de spanningen te doorbreken en ik kreeg het veelzeggende opmerking : Gek he, dat als jij op een detox zit er altijd spanningen zijn.
HUH?????????????????
Tussen de pragmatische aspecten van de menselijke communicatie, in normaal Nederlands, interactie tussen mensen ontstaan altijd processen van spanning, genegenheid, fricties en wat al niet meer.
Daarom ben ik zo graag alleen. Ik ben een einzelganger pur sang.
En toeval of niet terwijl ik dit schrijf, klinkt ''Where the streats have no name'' , van de legendarische CD The Joshua Tree van U2 en daar stromen de tranen weer.
I wanna tear down the wall. Naast dit geweldige nummer voor losers verbaast het jullie dan ook niet dat het conceptalbum van Pink Floyd The Wall mijn meest favoriete CD is. Verfilmd met idealist Bob Geldof in een geniale rol.
De eenzaamheid, het drama is kippenvel! Herkenbaar, verdrietig en gaat tot op het bot.
De heer die naast mij zit te chatten met zijn meisje, de zgn ''baas'' van de tent, zegt dat ik gestoord ben en probeert mij te versieren. Ik ben idd een gek wijf, prettig gestoord of liever frettig gestoord. Een andere dwaas roept naar mij of hij mij mag zoenen. Ik vind het gewoon leuk in Die Rode Hoed: ik zit het liefst tussen gekken en dwazen. Die vinden nl niets gek en dat is wel prettig. Ze oordelen niet en je kunt ze ook makkelijk afwimpelen zonder dat ze zich beledigd voelen.
Heerlijk!
Maar hoe leuk ik het ook in De Hoed vind, ik ben toch liever alleen.
Vanmiddag komt Marjan, mijn casemanager en dan gooi ik nu eens echt mijn hebben en houden op tafel want ik heb gemerkt dat ik gewoon geen hulp durf te vragen. Het verhaal wederom van de clown met een traan.
Ik doe liever gek dan mij kwetsbaar op te stellen. Ik drink mij liever lam, zodat ik niet hoef te handelen. Ik maak liever grapjes dan te praten (weet je nog Tappie? hoe we vier op een rij speelden op de metalen asbak in het rookhol met die magneetjes van Romeo.) Ik ben liever verlamd dan daadkrachtig en dat was wel anders toen ik nog journalist was.
Goed einde psychologie van de koude grond.

Liefs,

Assepoester

''Ik heb toch zo slecht geslapen'' Jiskefet, Debiteuren, Crediteuren

Lieve lezers,

Als Jiskefetfan citeer ik vandaag voortdurend Debiteuren, Crediteuren: de ultieme humor wat mij betreft.
Waarom? Omdat ik heb liggen woelen en walen, zovan dat je wel wilt slapen, maar niet kunt slapen. Wat doe ik s'nachts dan op de nok van de JH Donnerstraat?
Schrijven en lezen en knippen. Voor mijn dagboek en mijn plakboek.
Ik heb bij de bieb van de week drie kilo tijdschriften gratis 'ter heb'mee mogen nemen. En dus lees ik Sante, LINDA, De Libelle (bij gebrek aan beter, want de Libelle is net als de Margriet het meest oubollige tijdschrift dat ik ken).
Maar ik lees vooral de Girlz en de Hitkrant om te volgen waar dochterlief mee bezig is en welke bands hot zijn.
En ja Tappie, er zou een poster van TokioBill in staan. Helaas die was er al uitgescheurd.
Verder ben ik vanmorgen een man in een rolstoel naar het lab gaan brengen en heb ik een iconenarmband gekocht. Bijgeloof, misschien dat de heer of een ander hoger iets mij weet te vinden. Voor euro 1.50 is dat het proberen waard. Maar toen ging die oude in die rolstoel nog zeiken dat ik geen aansteker voor hem had gekocht. GRRRRRRRR.
Ik heb vandaag een heel mooie brief gekregen van een lotgenoot, die mij tot tranen roerde. Angst is mijn bezit, het bezit mij niet. Dat vind ik mooi en is waar.
Maar huilen doe ik toch wel.
Vandaag is er wederom geen programma, dus ik vertoef buiten en in de Rode HOED.
Om de nieuwe stilettohakkenhoer te ontvluchten. Zo gek als een deur, zo lelijk als de nacht. En dat komt dan binnen in minirok met stilettohakken waarmee je iemand dood kunt slaan. Daarnaast is zu ook nu ze nuchter is echt volledig gestoord. en uit de hoogte. Haar mond gaat open en er komt alleen maar onzin uit. Die moet volgens mij naar de gesloten inrichting en meestal zit ik er met mijn vermoedens niet vaak naast. Gelukkig vinden ook al die eenzame en lelijke mannen madame Stiletto ook errug irritant. ""ik zou haar het liefste in de gracht werpen."
Haha en dat zegt een man. Leuk! Inmiddels ben ik ontploft tegen dat stilettotakkenwijf en heb gezegd dat ze weg moet. Gelukkig was Emmy daar om mij te kalmeren. De rest van de club kroelde als een warme deken om mij heen, dus ons kakhoertje is nu erg zielig. Waarschijnlijk gaat zij straks uit haar dak en zitten we net als gisteren met hermetisch afgesloten deuren en ramen zodat we niet naar binnen mogen totdat de ambulance er is. Ach jamdat hebben we eerder meegemaakt met Monique in haar eeuwige roze pyama, die mij wilde vermoorden. En dat is ook niet gelukt. Whaha.
Nee lieve Repelsteeltje al zitten er alleen knappe mannen, of lekkere wijven: het is geen feesttent. Dus ik zeg dat niet om je "gerust te stellen". Maar ja, ik weet dat je dat als grapje zei. Je hebt zulke lekkere humor.
Wie neemt er nou een NHA cursus middenstandsdiploma mee naar een detox. Kosten en baten boekhouden is niet iets waar ik mij nou mee kan en ga bezighouden. Maar ik vond het wel een goede grap.
Ik ontvlucht vandaag dus de omgebouwde kast en trek mij wederom zover mogelijk terug. Starend naar de karpers in het slootje voor het huis bijvoorbeeld.
Ik ben blij dat ik morgen weer thuis ben, maar ook bang.
En verder? Moet ik nu haasten om weer in het hok te verschijnen want lunch is exact half 1. En daarna weer een lekker snoepje want de stress zit tot over mijn oren.

Dag lieve lezers,

Assepoester

Perfectie is een streven, het zijn is vervelend

Lieve lezers,

Dit citaat komt van het memobord in het rookhol, een omgebouwde kast. Daar waar vroeger Roos de huishouding (handdoeken, washandjes, lakens en dekens regelde.
Roos heeft inmiddels een eigen kantoor en haar vroegere hok is nu een omgebouwde kast: het rookhol. Daar waar onnoemelijk veel tijd wordt door gebracht. De huiskamwer dient eigenlijk als decor!!!!!
Wat staat er nog meer op het memobord, naast mijn eigen spreuk over historie, mysterie en cadeautje?
Een doordenker in ieder geval, neergekalkt door iemand met een meer dan gemiddelde intelligentie.
Let op: Het willen bereikbare van het onhaalbare, is een geraffineerde vorm van luihuid.
Iemand met een delier (denk ik, ik denk dat uit eigen ervaring met een delirium: Kan iemand die beestjes wegdoen.
Ik weet nu dat ik vrijdagnacht inderdaad een delirium had: ik zag katten onder het bed, ik voelde ze zelfs op de deken die je eigenlijk een groot badlaken kunt noemen en ik zag nog meer dingen die er gewoon niet waren. Ik weet nog dat ik dat door de hele huiskamer gilde. Dat delirium is de kop ingedrukt met megadosis librium.
Maar en nu komt het: nu op de vierde dag van mijn Monstrueus verblijf krijg ik ineens pilletjes van 10 mg Librium. Voor kenners de lichtgroene. Ik sta dus te trillen op mijn benen en te schudden op mijn grondvesten. Ik voel mij uiterst belabberd, duizelig, gewoon heel erg wobbily.
Het is dus ontzettend dom van mij om alleen naar De hoed te gaan, vanwege Insultrisico's.
Maar ja, wat ik in mijn kop heb, heb ik niet in mijn kont. Als er iemand eigenwijs is, ben ik het wel.
Ik houd het gewoon niet uit daar in de Jan Hein Donnerstraat. Gedver.
Het enige goede nieuws is dat de twee kampen zich weer verzoend hebben en dat ging natuurlijk, onstabiel, labiel, emotioneel, als we zijn gepaard met een hoop gezoen en de nodige traantjes.
Dat is maar goed ook, die grote verzoening want ik was voornemens om vandaag weg te gaan.
Terwijl morgen de gratis kledinguitgifte is en we van Terry om 8.15 uur, na de medicijnen onze slag mogen slaan. Want anders is al het bruikbare al weg.
Het verhaal van de LEFTOVERS, zal ik maar zeggen.
Gisteren kwam het met donder en bliksem bakken water naar beneden. Ik weet niet hoeveel er bij mijn eigen meteroloog aangegeven wordt op het supersonische weersstation wat Rene heeft, maar dat hoor ik dan vanavond wel. Want DAN is het bezoekuur. De arme schat ligt nog steeds in bed vanwege zijn verschoven nekwervel en ik hoop maar dat dat geen HERNIA wordt. Motorrijden zit er zeker voorlopig niet in.
Gelukkig is het kloteweer en dus absoluut GEEN motorweer.
Ben benieuwd hoe Evert het vergaat want hij heeft geen weekend gepland zonder motortoer met zijn vrienden van de brandweer.
Verder voel ik mij gewoon ontzettend depri en ben ik weer geconfronteerd met een handicap van mezelf die ik eigenlijk altijd weer vergeet: Ik durf of wil gewoon geen hulp vragen. Ik ga nooit naar de verpleegpost om te praten. Ik huil in mijn eentje en wat mij dwars zit, houd ik voor mezelf en ondertussen hang ik de clown uit, maar wel een met een traan.
Potver over 11 dagen word ik 39 en nog steeds ben ik onvolwassen, een klein kind.
Bang voor alles en iedereen. Jaag ik daarom iedereen weg. Communiceer ik daarom alleen per compu.
Ongetwijfeld.
Maar dan denk ik aan Kaatje, mijn lieve vriendin, die vele hindernissen in het leven heeft moeten nemen en wat zegt zij: In het midden van de moeilijkheid ligt je grootste kans. Dank jewel, Lieve Kaatje!!!!!!

Tot morgen,

Liefs,

Assepoester

I want to break free (voor de nieuwe generatie: Queen)

Nou Lieve Repelsteeltje, Kaatje en GJ, Angelo, Tappie, and off course mijn eigen KaylTJA wat nu? We gaan weer met ontslag aanstaande donderdag.
Lekkerrrrrrrr???????
De fretjes Till en Kruspe, Isis en Schumi, die krijgen hun eigen vrouwtje weer terug.
Jaja en dan moest ik in 48 uur ook nog TWEE keer verhuizen.
Tante Korsakov zit nu op de IZA (Interne Zorg Alcohol) dus moest ik ook uit die crisiskamer weg. WANT er komen nu ineens weer heel veel mannen binnen. Je hebt zxeg maar een vrouwenvleugel en een mannenvleugel, maar nu dus twee mannenvleugels.
Kortom ook al ben ik nog gevoelig voor insult en delier ik lig nog op de nok, kamer 11. Voor de zoveelste keer.
Kortom, ik wilde dat ik Bokito was dan sleurde ik iemand die naar mij grijnst tientallen meters ver en beet ik wel 200 keer.
Kortom de goedlachse , humorvolle Assepoester is uitermate chagrijnig en hyper.
Ik ben zo chagrijnig dat mijn spullen nog in tassen zitten en daar blijven ze zitten ook. Het is dat ik mijn bed op moet maken maar meer doe ik echt niet.
Ja slenteren op het terrein en de Panorama lezen.
Gedver.

Ik weet wel dat de begeleiding moet zorgen dat de crisisbedden gevuld worden, maar voor mij is dit niet prettig.
.
Het goede van de nieuwe bewoners is dat het lelijke mannen zijn en daar loop ik graag voor weg.

Liefs,

Assepoester

Monster(board).nl, het kan altijd beter.

Lieve lezers,

Onverbeterlijk,
Zit ik weer in Monster. Gezellig. En nu weet ik ook weer dat mijn poes uit het raam is gevallen. Rood pootje. Ja, als je met een alcoholtoxificatie binnen komt, van 4.5 promillage, dan vergeet je alle kutdingen om je heen.
De eerste nacht zag ik beestjes. Dat is nu 48 uur geleden.
Sorry voor het woordgebruik. Het is kut, kut, kut.
Ik kan inmiddels weer een beetje lopen, maar goed gaat het niet.
Het allerergste vind ik het voor mijn kinderen, Rene en ook voor Ronald, want hij was mobiel genoeg om opgetrommeld te worden en mij bij die schat van een nicht af te leveren. Egbert natuurlijk. Die oude gekkerd.
Ja op zich is er binnen een maand niets veranderd in Monster. Het enige verschil is dat ik vorige keer als enige vrouw tussen 9 mannen zat en nu is het andersom.
Ik heb zelfs gezelschap op de crisiskamer, van een vrouw die alles 7 keer vertelt. Als je het mij vraagt Korsakov.
Ik mankeer niks. Als ik morgen de dag goed doorkom, is de kans op een delirium bijna geweken en dat is het allerergste wat je kan overkomen. Verder ben ik panisch om dood te gaan en bang voor een insult. Dat gebeurt dan ook veel. Gisteren moesten we weer iemand van haar stoel afplukken en roepen om verpleging met stesoliet, die direct opgenomen wordt in de reet en dan is iemand binnen een minuut weer bij kennis. Lullig dat er daarna nog twee volgden. Dus gegeten werd er niet meer. .
Maar goed op het alcoholvlak weet ik alles wel.
Ik ben alleen een stom rund.
Ik mis mijn kinderen en Rene, maar dat heb ik aan mij zelf te danken.
Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.
En nou zit Rene ook in de lappenmand.
Beterschap lieverd. Dikke knuffel.

Assepoester

Wat doe jij op zeven zeven zeven

Lieve Lezers,

Tsja wat deed ik op zeven zeven zeven. Geen Vlietpop in ieder geval. Ik heb geen zin om Saterjunkies tegen te komen. Bovendien is een popfestival niet leuk zonder drank. Voor Henk Westbroek wil ik nog een uitzondering maken, maar Rene kan die kaaskop wel schieten. Ik deed dus op zeven zeven zeven hetzelfde wat ik altijd op zaterdag doe, nl bij Rene uit en thuis.
Af en toe een blik op de televisie met The unconvenient Thruth van Al Gore.
Mileubewust ben ik al, daar heb ik zeven zeven zeven niet voor nodig.
De krant gaat in de kattenbak, de flessen naar de glasbak, de bartterijen naar de chemokar en ik zit graag in het donker.
Nee dan JP. Zo leuk als hij oogt in dat promofilmpje, zo leuk is hij afwezig bij Live Earth Alert. JP zit namelijk op Silverstone om de meest mileuvervuilende sport die er is, mee te maken; de grandprix van Engeland. En jeah, tien punten voor Ferrari en tien voor Kimi Raikonen.
JP had natuurlijk geen zin in journalisten die willen weten waarom Nederland twee
kolencentrales in de Noordelijke provincie wil neerzetten.
Dat is namelijk nog fouter dan Karl Noten met zijn computer. We weten toch allang dat kolencentrales de meest vervuilende energie/opwekkende dingen zijn.
Nu JP nog.

Assepoester

Karl -Nederland niet meer in beweging- Noten

Lieve Lezers,

"Goedenmorgen Olga, Goedenmorgen Karl, En nu gaan we lekker bewegen. Doe lekker mee. Stap op de plaats." Nou we doen niet meer mee, want het populaire ochtend-fitnessprogramma bij de Avro is van de buis verwijderd nadat Karl Noten, de fitnessgoeroe van het programma veroordeeld is voor het downloaden en verspreiden van kinderporno. Karl had voor zijn programma Kidsclub via limewire gezocht op trefwoorden die beginnen met kids en was zodoende op kinderporno gestuit. Op zich kan dat, hoewel je er volgens mij wel heel erg je best voor moet doen om dit soort shit te vinden, maar dan blijft het bij een keer. Karl had daarentegen op zijn halve schijf filmpjes met kindermisbruik staan en dan kun je niet meer spreken van toeval of een ongelukje.
Dat Karl niet aangenomen was bij NIB om zijn hersens maar om zijn spierballen is duidelijk want na de Affaire Tonino weet je dat je een computer waar shit op staat of heeft gestaan nooit in andere handen moet geven. OOk wanneer je alles keurig in de prullenbak hebt gemept, blijft er op de harde schijf info achter. En als je een publiek figuur bent dan gaat de compu-expert waar je je compu ter reparatie hebt gebracht uiteraard kijken. Als een aasgier die bloed ruikt is hij de eerste die de politie gaat bellen bij het vinden van uitingen van sexverslaving en onoirbare handelingen.
Gisteravond toen de uitspraak van de rechtbank bekend werd, ben ik onmiddelijk via Google gaan zoeken op Karl Noten. Nu, de meeste officiele websites zijn opgeheven, verwijderd door de server. Een enkele weblog staat nog open waarin de charmante Surinamer met zijn onuitwisbare lach zijn spierkunsten vertoont. Hij valt in hetzelfde rijtje enthousiastelingen als Steve Irwin, Jamie Olivier en JP Balkenende (WAT DOEN JIJ OP ZEVEN ZEVEN ZEVEN?????) Ik heb zelfs ooit nog een aerobicles van hem gevolgd die op het dak van de Konmarparkeergarage werd gegeven tijdens de opening van Nieuw Leidsenhage.
Wat een ontgoocheling. Ik ben een illusie armer. Iemand van wie je het nooit zou verwachten, bekend het bekijken van kinderporno. Hoe diep kan iemand zinken.
Ik snap trouwens toch al niet wat al die zielige mannetjes zo aantrekt in sex met hulpeloze kinderen. Bij kinderen horen Duinrell, schep en emmer, ijsjes, pannenkoeken, Ali B, Bassie en Adriaan, Kermis, Circus, Teletubbies, Spongebob, Shrek, Nemo, huilen, kiften, troosten, kleine ongelukjes, bellenblaas, geitenboerderij, chocolademelk met veel slagroom, Puk en de Petteflet, huisdieren ,doorwaakte nachten, eerste vriendjes, kapotte fietsen, knikkers, speeltuinen, modder, regen, zand en veel water. In dat rijtje hoort SEX niet thuis en wie sex met kinderen en dus onschuld associeert is ziek van geest. Als kinderen van hun onschuld worden beroofd, is er geen weg meer terug uit het duister.
Ik snap trouwens toch niets van de over-sexualisering van onze maatschappij. Het geeft aan hoe ziek van geest velen zijn in deze wereld. Een kortstondig moment van behoeftebevrediging is zo oneindig veel minder interessant dan echte liefde, romantiek, intimiteit en verbondenheid. Vind ik.
Goed Karl Noten is uitgerangeerd. Zijn imago heeft grote schade opgelopen. Achter die foto's en filmpjes schuilt veel leed. En als je dat niet ziet, dan ben je ziende blind.

Assepoester

Leftovers, winkeldochters en diehards

Jeah thats me, the diehard.

Lieve lezers,

Het begrip Leftovers spreekt tot de verbeelding. Het zijn spullen die je in je kast hebt liggen en waar je niets mee doet EN die tevens graag ontvangen worden door een ander. Krijg je een Leftover dan ben je een vliegende kraai en behoor je oprecht dankbaar te zijn, terwijl er toch iets smoezeligs om heen hangt. Als je het moet hebben van Leftovers, dan ben je een armoedzaaier en dus iets wat veel weg heeft van een voddenbaal, schillenboer, PIET koopt alles, strandjutter , hoewel dat laatste dan weer romantisch schijnt te zijn. Ik kan het weten. In mijn huis staat niets dat van origine van mezelf is. Al het meubilair is een Leftover van anderen, de bank, eettafel en stoelen, salontafel, kasten, behalve de boekenkasten, het bed, behalve het matras, het servies, de glazen en veel van mijn kleding. Weggedaan door anderen omdat zij niet meer nodig waren en ik het goed kon gebruiken. Ik voel mij daarom niet minder, ik zit er gezellig bij met al die Leftovers. Maar toch als ik soms binnenkom in huizen en de daarbij horende woonkamer dan lijkt het wel alsof ik een meubelboulevard binnenloop. Alles Jan de Boevrie/symetrisch en volgens de laatste livingarts. Tsja, Precies alles waar mijn huis niet aan voldoet. Ofwel, mijn huis is er een die in geen enkele reclamefolder van een woonwarenhuis te vinden is.
Ik leg nu eenmaal meer de nadruk op innerlijk dan uiterlijke schijn.
Ik ben zo iemand die waarschijnlijk ook nog wat ziet in winkeldochters. Huh, wat zijn dat nou weer. Rene maakte mij daarop attent. Op het bestaan van winkeldochters. Dat zijn gadgets waarvan de inkoper, de winkelier dus, dacht dat dat leuk zou vallen bij het publiek en die maanden na invoer nog steeds in het magazijn staan. De teerloze, niet brandsbare sigaret, afkomstig uit Belgie, lijkt bij mij nader inzien een Winkeldochter. Het lijkt leuk als je het hoort. Hoera je kan nu echt overal roken met deze nieuwe sigaret. Maar hij is hartstikke duur, hij rookt niet, geen as, geen rook, kortom een dingetje wat je tussen je lippen kan houden. Maar geen sigaret. Dus dat wordt gewoon roken in de tuin en een winkeldochter, cq Leftover in de winkel.
Maakt niet uit tenslotte ben je als roker tegenwoordig een van de weinigen. Je bent een vies persoon, die vieze lucht inhaleert en een anders leefomgeving geelbruin doet verkleuren. Kortom je bent een hinderlijk object, een diehard maar tegelijk one of these Leftovers.
Je blijft gewoon stug doorroken vandaar te term diehard en tegenlijk ben je een Leftover. Welkom bij diegene die je ondanks de rook er WEL bij wilt hebben.
WHAHA.

Liefs,

Assepoester

Een vliegende kraai vangt altijd wat

Een vliegende kraai vangt altijd wat,

Lieve lezers,

Tsja het zal je maar gezegd worden. Je krijgt wat van een ander, een LEFTOVER en al gauw klinkt aan de koffietafel het geweldige Nederlandse spreekwoord, Een vliegende kraai vangt altijd wat.
Ik moest aan dit spreekwoord denken terwijl ik mijn boodschappen droeg vanuit onze buurtsuper naar mijn flat. Op de hele route, zeg 300 meter, zitten meer kraaien dan mensen in de flats er om heen.
s´Morgen om vijf, zes uur beginnen die foeilelijke beesten met een kraaienconcert in de boomtoppen in het parkje voor mijn slaapkamerraam. Geweldig wakker worden is dat.
Ze concurreren met de halsbandparkieten die zich na een ontsnapping enkele jaren geleden uit een woonhuis inmiddels verveelvuldigd hebben tot een plaag. Dat is nog geweldiger wakker worden. Een kraaien EN parkietenconcert.
Moordzuchtig lig ik te dommelen. IK WORD VALKENIER en dan ga ik naar beneden met mijn allerliefste valk en dan jaag ik al die enge vogels weg. Althans ik ben slechts een hulpmiddel voor de valk. Zij doet het echte werk. Of ik stop rattengif tussen de broodkruimels in het vogelhuisje.
Nee, dat laatste mag dan weer niet en bovendien tref ik daarmee dan weer onschuldige duiven en meesjes die de LEFTOVERS van de kraaien snaaien.
Goed, in mijn dromen word ik dus valkenier. Ja, dat willen er meer. Het valt in hetzelfde rijtje als oppasser bij de grote kattenverblijven in de dierentuin. Dat wil iedereen bijna wel, als de kans daar was.
Blijft over de vergelijking van een mens die de Leftovers krijgt van anderen met een kraai.
Gedver.
Met de fretjes gaat het goed. Wat zijn het toch geweldig leuke beestjes. Ik word er helemaal vrolijk van als ik naar ze kijk als ze rondspringen in de kamer. Ze gooien alles om, maar inmiddels heb ik daar dus maatregelen tegen genomen. Rommel dus weg. Immers wat er niet is, kunnen ze ook niet omgooien.
Verder nog een laatste opmerking, Ik denk dat ING beter zijn reclame van de televisie kan halen. Goed in beleggen en de DFormule 1, is onwaar, een leugen, een waanvoorstelling.
Zoals Christijan Albers gisteren de halve tankmachine meenam na de pitstop, dat is werkelijk een reclame voor ING. Albers go home en laat het racen over aan anderen.

Liefs,

Assepoester
.