Lieve lezers,
Jaja Kaatje, ik heb The Secret te pakken gekregen.
Vandaag gaan we gedachten de kosmos insturen die realiteit creeren. Tenminste dat hopen we. Een positieve gedachte is immers honderd keer sterker dan een negatieve. En dat geloof ik zeker. Dus ik visualiseer dat de flyers van Kimi (zie foto) rood pootje weer thuis doet belanden. Daar waar zij hoort.
Nou is het terug vinden van een uit het raam gevallen kat natuurlijk geen kinnesinne. Ik weet niet of hij gewond is. Maar positief denken heeft ALTIJD invloed op je stemming. Als je steeds denkt dat je niets voorstelt, dan ga je je ook zo gedragen. Je straalt immers wanhoop en somberheid uit en dat is geen aantrekkingskracht voor andere mensen. Dus Kimmetje, rood pootje kom terug. De mensen zijn via je foto op zoek. En is het niet zo Gij zoekt en gij zult vinden.
Volgens The Secret moeten we elke dag beginnen tussen waken en opstaan het volgende mantra uitspreken: "Ik ben onvoorwaardelijke acceptatie op alle niveaus van mijn zijn, en daarvoor ben ik dankbaar." Nou dat zie ik mijzelf niet doen. Wat een onmogelijke zin. Ik ga er zoiets van maken: "Vandaag wordt een mooie dag, ik mag er zijn en het leven lacht mij toe." Of iets van die strekking.
Want een pakkende openingszin is het moeilijkste begin.
Dat geldt zeker voor een succesvol boek. Ik heb gisteren wel een uur nagedacht over de openingszin van mijn nieuwe eerste hoofdstuk: Clear blue Sky (Pink Floyd), wat ik maar interpreteer als een nuchtere kijk op het leven. Ja, kun je dan je eerste hoofdstuk niet zo noemen dan? Nee, want ieder hoofdstuk begint met een regel(s) van een bepalend liedje in mijn leven, in die periode.
De openingszin luidt: "Ik heb trek in een neut, maar dat mag niet, daarvoor word ik behandeld." Tja, dat is nou niet een gedachte die ik volgens The Secret de kosmos moet insturen. Maar ik schrijf dan ook geen boek over Neurolinguistisch Programmeren of Positief denken, maar over het nuchtere bestaan van een chronische alcoholiste.
En ach dat Kimi vandaag op pole staat, is fijn. Maar ik vraag mij af of dat ook zo was geweest als Lewis Hamilton tijdens de kwalificatietraining geen enorme megacrash had gemaakt. Enfin: Ik draag vandaag uiteraard mijn Ferrari T-shirt, mijn Schumacherpet en als ik het koud krijg trek ik de Scuderiatrui er ook nog over mijn rode polo heen. Maar ik ga niet visualiseren hoe Kimi middels een kei goede start de pole houdt en de wedstrijd tot aan de finish met de vingers in zijn neus uitrijdt.
Wederom 10 punten zou leuk zijn.
Maar ik heb veel liever dat mijn eigen Kimi haar vrouwtje weer weet te vinden
Assepoester
Geen opmerkingen:
Een reactie posten