Lieve lezers,
Ik ga er aan onder door. Ik trek het niet meer. Ik leg al mijn verantwoordelijkheden bij Der Meister, iemand die ik niet persoonlijk ken.
Ik hoop dat hij mijn ziel rust geeft.
"Der Meister",
"wass hat der Meister uns gesammt?
Verdruten wir der Jungsten Tag.
Es wird Keine Warme Geben,
Keine Engel kommt uns zu regnen,
Lauft Lauft fur eueren Leben."
Voor Duitshaters: Kom voor jezelf op. Hulp van God krijg je voorlopig niet, speel op safe.
Rene wilde mij nooit meer zien. Zijn Dokter belde naar mij op. Dat Rene naar de neuroloog moest of ik hem maar wilden brengen.
Maar ik heb geen rijbewijs, dus ik heb gezegd dat Rene maar een taxi moest bellen. Ja toch.
Dr Jansen bevestigde mijn mening: hopeloos, steeds dezelfde onzin uitkramend.
Ik kan vandaag crisisdienst gaan spelen, maar volgens Jansen had hij al twee flessen port op.
Ik blijf vandaag lekker weg daar. Ik denk aan mijzelf, want wat ik ook doe, Rene onthoudt het niet.
Dus hij zegt dat ik er niet ben, terwijl ik daaro ben en handel.
Dat maakt ff niets uit voor Rene, niets interesseert hem meer.
Het kost mij moeite om niet als nursing Cinderella op te treden. Maar op dit moment kookt hij maar lekker in zijn sop gaar.
Niets van alle afspraken die ik gemaakt heb, zijn nagekomen.
Dat heet dweilen met de kraan open, water naar de zee dragen.
Dit doet ongelooflijke pijn. En die wil ik niet voelen.
Assepoester
Geen opmerkingen:
Een reactie posten