Beau is genaaid door excollega

Beste lezers,

Wat een matennaaier is die roddelnicht van RTL4 Albert van der Linde, presentator van het televisieprogramma RTLboulevard.
Zijn ex-collega van Boulevard Beau van Erven Dorens -hetero, keurig getrouwd, vader van een aantal kinderen van dezelfde vrouw en universitair geschoold, heeft een boek geschreven dat volgens Albert verdacht veel lijkt -althans het thema- op een boek van de Franse schrijver Frederic Beigbeder, dat verscheen in 2000. Beau beweert dat hij het verhaal van het boek in 1993 al in zijn hoofd had zitten, maar het pas geschreven had toen hij meer tijd had om het ook daadwerkelijk te schrijven. Beau wordt door Albert beschuldigd van plagiaat, maar voegt de relnicht er nog aan toe op zo´n slijmerig toontje ``Nou, ja ik geef Beau het voordeel van de twijfel.``
Gedverdemme. Tijdens een uitzending van De wereld draait door, afgelopen vrijdag, kon Beau zijn woede niet beheersen over ´´de dolksteek in de rug`` van Albert. Het boek kan Albert gewoon echt niet gelezen hebben want de primeur verscheen afgelopen donderdag in de boekhandel. En neem van mij aan, dat boek krijgt Albert niet in een paar uur uit, gezien zijn tijd die hij kwijt is met het verzamelen van roddels en bellen met collegaroddelaars om dat stompzinnige programma Boulevard te kunnen presenteren.
Daphne van Bunskoek stapte ook al op als precentatrice van deze door roddelhomo´s gepresenteerde televisieshit -ja, ook Peter van der Vorst en Leco Zadelhoff zijn debet aan het slechte imago van de homo,s in Nederland. Terwijlonze homo medemens in de allermeeste gevallen gewoon heel leuke aardige en attente mensen zijn met wie je een normaal gesprek kunt voeren over mens, maatschappij en politiek. Effe tussendoor ook die vreselijke sloeriehomo´s Leco Zadelhoff en Viktor en Rolf met hun belangstelling voor jasjes en tasjes en jurkjes en bloesjes en pumpjes en laarsjes geven hun misselijkmakende meningen over de stijl hoe echte vrouwen zich horen te kleden en of het wel staat wat Maxima draagt. Nogmaals gedverdemme, ga dan zelf met zo´n tasje lopen, mislukte homo en doe niet alsof je een man bent want jullie zijn gewoon net zo dom en oppervlakkig als tien Paris Hiltontjes, Britney Spearsjes en Nicole Ritchietjes bij elkaar. Neem een voorbeeld aan de niet sletterige homo en de echte man zoals onze eigen Tygo Gernand -wat een stuk is dat zeg-.

Kort samengevat gaat zowel het boek van Beau als van Beigbeder over een reclameman die al vele prijzen in de wacht heeft gesleept met zijn reclamecampagnes, samen met zijn compagnon. In het boek van Beau is zijn compagnon goede vriend en collega Enzo. Dan komt de klad in de reclamewereld dankzij de opkomst van het internetverkopen en andere factoren zoals de steeds verslechterende werkrelatie tussen hoofdpersoon Werner en Enzo, die stiekem met zijn eigen zaakjes bezig is. Om het reclamebureau Hot and Lazy van het faillissement te redden moet de campagne ``Fantakaas´´ voor de Belgen slagen. De Belgen willen een kaas die de fantasie moet prikkelen. De reclameboy in het boek van de Fransman verkoopt yoghurt, maar daar houdt de vergelijking dan ook echt wel op.
En ik kan het weten want ik heb de samenvatting van het boek van de Beigbeder gelezen en ben zelf naar de Bruna gerend om mijzelf ´´Pijn´´ van Beau van Erven Dorens aan te schaffen als kerstcadeau.
Hoewel Beau met het boek eigenlijk de doelgroep mannen -altijd geil en zin in sex- voor ogen heeft, kan ik het boek niet wegleggen. Ik blijf lezen. Ik kan gewoonweg niet stoppen met lezen van dit meeslepende, spannende boek vol met uit de hand gelopen coke en drankfeestjes, de woedeaanvallen met het daarbij passende vloeken, tieren en schelden. Het woord hoeren -alle vrouwen zijn vuile stinkhoeren- is niet te tellen.
Maar dan heeft Beau aan mij een hele goede vrouwelijke lezer. Waarschijnlijk komt het omdat ik op de detox altijd tussen de mannen zit en gewend ben aan de oeverloze opmerkingen en achteloos gevoerde gesprekken over sex, lekkere wijven, liters wodka, bier, coke, XTC, kwijtgeraakte rijbewijzen, in elkaar gereden auto´s -uiteraard onder invloed- gevangenissen, isoleercellen, wapens en wat al niet meer.
Ik vind ´´Pijn´´ een geweldig geschreven meeslepend boek met onthutsende wendingen in het verhaal en ik ben pas op de helft. Ik dwing mezelf dan ook om af en toe iets anders te doen dan lezen want ik vind het zo jammer als je zo´n juweel van een boek in een ruk uitleest. Dan is het op. En moet je weer genoegen nemen met boeken die weliswaar ook fijn zijn om te lezen, maar niet zo meeslepend zijn. Ik wil er net als met een lekker ijsje zo lang mogelijk van genieten.
Dat er in de reclame-wereld veel en vaak coke gesnoven wordt dat wist ik al. Wie kunnen dat beter acteren dan Kees Prins, Michiel Romein en Herman Koch van het inmiddels opgeheven Jiskefet in de serie afleveringen van Multilul- creative, advertising, media and consultant agency.
´´He, hoe gaat ie, ik ben even je naam vergeten.´´ De vaste ochtendbegroeting van de snuivende reclameboys van de firma Multilul aan Marloes de hondstrouwe secretaresse die van alles voor haar jongens regelt omdat ze zelf vergeten door al die coke.
Mooiste scene in mijn ogen komt uit de aflevering Bertje, waarin ze met zijn vijven -gastrol in de serie is de man van het SurroundSystem dat de muziek en beeldfragmenten uitzoekt en aan elkaar monteert en IEDERE week een nieuwer en handiger surroundsystem heeft- voor een wasmachine hun overleden cokedealer Bertje al huilend herdenken. ´´ Ja, hij was poeder.``

Liefs,

Assepoester