Monster(board).nl, het kan altijd beter.

Lieve lezers,

Onverbeterlijk,
Zit ik weer in Monster. Gezellig. En nu weet ik ook weer dat mijn poes uit het raam is gevallen. Rood pootje. Ja, als je met een alcoholtoxificatie binnen komt, van 4.5 promillage, dan vergeet je alle kutdingen om je heen.
De eerste nacht zag ik beestjes. Dat is nu 48 uur geleden.
Sorry voor het woordgebruik. Het is kut, kut, kut.
Ik kan inmiddels weer een beetje lopen, maar goed gaat het niet.
Het allerergste vind ik het voor mijn kinderen, Rene en ook voor Ronald, want hij was mobiel genoeg om opgetrommeld te worden en mij bij die schat van een nicht af te leveren. Egbert natuurlijk. Die oude gekkerd.
Ja op zich is er binnen een maand niets veranderd in Monster. Het enige verschil is dat ik vorige keer als enige vrouw tussen 9 mannen zat en nu is het andersom.
Ik heb zelfs gezelschap op de crisiskamer, van een vrouw die alles 7 keer vertelt. Als je het mij vraagt Korsakov.
Ik mankeer niks. Als ik morgen de dag goed doorkom, is de kans op een delirium bijna geweken en dat is het allerergste wat je kan overkomen. Verder ben ik panisch om dood te gaan en bang voor een insult. Dat gebeurt dan ook veel. Gisteren moesten we weer iemand van haar stoel afplukken en roepen om verpleging met stesoliet, die direct opgenomen wordt in de reet en dan is iemand binnen een minuut weer bij kennis. Lullig dat er daarna nog twee volgden. Dus gegeten werd er niet meer. .
Maar goed op het alcoholvlak weet ik alles wel.
Ik ben alleen een stom rund.
Ik mis mijn kinderen en Rene, maar dat heb ik aan mij zelf te danken.
Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.
En nou zit Rene ook in de lappenmand.
Beterschap lieverd. Dikke knuffel.

Assepoester