Whiskye in the jar and Sad but True, Metallica

Whiskye in the jar, Sad but true


Doe mij maar een whiskye, maar dat heb ik niet in huis, Wack for my daddio. Jawel die komt morgen langs, wanneer ik 39 word.
Sad but true, HET nummer van het zwarte schijfje. IK wist niet dat dat nummer zo dicht bij mijn zijn van dit moment kon komen.
He, Iám your live, Iám the one who take you there.
Im your dreams, Iám your eyes, I´m the pain, While you repay, You know its SAd but true. I´m the hate when you want love, I´m the pain when you can´t feel, I´m you, Sad but true. Rene is boos.
Voor het eerst in de 2 en een half jaar die we samen doorbrengen.
We hebben NOOIT ruzie.
Drank is de oorzaak, Rene had een kwade dronk, een heel kwade dronk. Niet omdat hij weer terug gevallen is in het alcoholisme, maar omdat hij zo´n vreselijke hoofdpijn heeft en de pijn niet weg gsat met pijnstillers. Daarnaast is hij depri en gaat dus niet naar de dokter voor anti/migrainepillen. Drank is er eerder en zonder veel moeite. Ik begrijp dat, maar boos bemn ik er wel over.
Als zijn baas hieruit, arboman kwam langs en Rene was niet aanspreekbaar, opmaakt dat hij zijn werk niet doet vanwege drankzucht, dan is hij zijn baan kwijt. Dat staat in zijn contract. Rene denkt trouwens al dat hij zijn baan kwijt is, dus handelt hij helemaal niet meer.

Ik moest opdonderen. Oke, dat laat ik mij een keer zeggen en bel gewoon iemand op die mij komt halen. Ik ben allang niet meer the love/addicted, ofwel de liefdesverslaafde. Dus ik ben weggegaan met Angelo die morgenmiddag vertrekt naar China, Nepal, Tibet.
In de auto geen Rammstein, Ronald doe daar iets aan.
Maar Brian Ferry. Geen Marianne Faithfull, geen Metallica, geen Rammstein, geen Judas Priest, alleen dertien in een dozijn muziek. Ronald lief dat je mij kwam halen, maar je hebt gewoon geen goede smaak. Breaking the law, dat zou toepasselijker zijn geweest. Niet voor Angelo, maar voor mij.
Maar goed, ik was allang blij dat ik niet weer met de bus hoefde, in de regen, overstappen. Weg uit de dreiging. Of ik nog terug kom.
Ik weet het niet meer.
Ik ben er nooit voor hem, heeft hij gezegd, maar hoe kan dat waar zijn wanneer ik de hele dag aan de telefoon heb gehangen met zijn dokter, fysio, zus, broer, moeder en
Noodmedicijnen voor migraine heb gehaald bij de apo.
En de afspraken die ik voor hem heb gemaakt, is hij gewoon niet na gekomen.
Ik moest toch opdonderen, dus hij is niet meer uit zijn bed gekomen. Hij wil van de wereld zijn, dus neemt hij ook nog mijn seroquel, als hij slaapt voelt hij geen pijn. Dat is geen schande en ik begrijp dat goed, MAAR natuurlijk wel laks en probleem vermijdend.
Ik schort mijn afspraken met Rene voorlopig ff op. Met een depressieve man valt niet te praten, met een niet depressieve Rene is praten ook al een opgave.
Ik heb geen zin in ruzie, want als borderliner trek ik mij elke negatieve opmerking aan. Waar of niet, dat maakt niet uit.
Ik neem afstand van iemand die zegt dat ik moest opdonderen.
Er is een excuus Whiskye in the jarrow, maar dat pik ik toch niet meer.
Het is waar Drank maakt meer kapot dan je liefhebt.
Ik hou van Rene, heel veel, maar ik heb een hekel aan het ´´Laat maar`´, probleemvermijdend gedrag, laksheid. Ik baal ervan.
Als je nou gek wordt van de migraine hoofdpijn, dan sta je toch om 8 uur s´morgens voor de deur bij de praktijk. Nee, hoor. Maar dan moet je ook de verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag en ophouden met zeuren, klagen en depressief gedrag. Dat had allang verholpen kunnen zijn. Handelen dus en wel vandaag.

Inmiddels, is het 26 juli en heb ik dit bericht herschreven. Ik kan op Rene niet boos blijven.
Hij had om 8 uur vanmorgen weer een afspraak met de fysio, weer niet geweest. Hij belde mij terug, hij is zelfs vergeten dat ik jarig ben, mwah dat kan mij niet schelen. Wat zegt nou een datum, weer een jaar ouder, leuk. Hoe ouder ik word hoe minder last ik krijg van de borderlinestoornis, dus op mijn 50ste ben ik NORMAAL.
HUH. Of ik zo snel mogelijk kom, ik zie het niet meer zitten, zei hij. Hij wist niet meer dat hijh gezegd had dat ik moest opdonderen. Dus± ik ga. Een hopeloos mens laat ik niet zakken.
Oke, ik kom, ik cancel mijn ouders en de rest. Morgen zorg ik dat ik weer in Leidschendam ben.

Assepoester