de dag is lang, de nacht is zwart

de dag is lang, de nacht is zwart

mijn muur staat nog overeind,
staat op instorten,
de zon schijnt en iedereen is vrolijk,
waarom nou, Rene

waarom, zinloze vraag,
zinloze actie,
zonder jou,

vragen zonder antwoord,
moet ik ze zelf bedenken.

dringt het eigenlijk tot mij door,
ik sta immers op,
ik ga naar bed,
en verder sta ik op de automatische piloot

boos word ik toch,
terwijl je dat niet verdiend hebt.
Maar toch:
je hebt mij in de steek gelaten,
mij en mijn kids.
Waarom Rene En waar bleef de hulp.

Waarom Rene, is de vraag
het blijft spoken in mijn hoofd.
Waarom kon ik je niet redden,
ik was de enige voor wie je leefde,
Waar ligt mijn schuld.
Wat deed ik fout.

En waarom tel ik ineens niet meer mee.
Mijn identiteit is verdwenen samen met jouw heengaan.
Ik moet deze terugvinden.
Hopeloosheid inruilen voor hoop,
pessimisme voor optimisme,
onrechtvaardigheid voor rechtvaardigheid,
onbegrip voor begrip
het niet aanvaarden voor acceptatie.

Je bent onvervangbaar.

Oja. Ps: je zult je ook rot gelachen hebben om mijn beneden buren.
Die zeiden Doe je geen gekke dingen.
Doe de kaarsen uit.
Straks moet de brandweer vier etages ontruimen.
Huh Huh Huh, De familie Cortjens.
Straks zal ik er om kunnen lachen

Dag lieve schat, km
je mij s'nachts nog bezoeken op je grote witte wolk, zoals de engel op mijn schouder.

Liefs,

Je portretje